Perry Rodenrijs
Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.
Met Hitman: The Definitive Edition laat Agent 47 zien wie de absolute eindbaas in het sluipmoordenaarsbestaan is. Maar eigenlijk wisten we dat al, toch?
Voor het antwoord op die vraag moeten we eerst even een klein beetje terugspoelen naar 2016. De Deense ontwikkelaar IO Interactive (toen nog onder de vleugels van Square Enix) besloot dat het zesde deel in de reeks zou verschijnen in episodes, de titel zou dus niet traditioneel op een bepaalde datum te koop zijn bij jouw lokale gameboer maar meer à la Netflix als een seizoen gepresenteerd worden.
Er was een beetje twijfel, maar gelukkig werd die vrij snel al weggenomen omdat de episodes ijzersterk in elkaar zaten. Je verwacht het natuurlijk niet, maar kort nadat alle episodes verschenen was daar ook een verzameling met de naam Hitman: The Complete First Season. Mijn collega Marnix Suilen mocht zijn tanden daarin zetten en was redelijk tevreden.
Een tweede seizoen werd aangekondigd en stiekem waren we al aan het uitkijken om opnieuw in de rol van Agent 47 te kruipen en om op fraaie exotische locaties te doen waar hij goed in is. Het vooruitzicht zag er prima uit, totdat Square Enix besloot dat ze beter zonder IO Interactive verder konden gaan. Dat resulteerde in een zogenaamde management buy out en uiteindelijk een onafhankelijk IO Interactive. Als uitgever is Warner Bros Interactive Entertainment aangehaakt en het eerste wapenfeit is opnieuw een verzameling van content in een fraaie steelcase. Laten we eens kijken wat we ervan vinden.
Wat zit er in de doos?
Hitman: Definitive Edition is een verzameling van alle episodes met daarbij alle later verschenen content. Dus alle DLC die voor seizoen 1 is verschenen en ook de Patient Zero compagne die later verschenen is. Vooral laatstgenoemde biedt nog wat uren speelplezier aangezien je in deze campagne alle locaties opnieuw bezoekt om een moordlustige cult uit te schakelen.
Het is dus een fijn compleet pakket waarin je fraaie settings bezoekt om te doen waar Agent 47 goed in is, het ombrengen van een target op de meest koelbloedige manier mogelijk. Voor diegene die nog nooit een Hitman titel gespeeld hebben zal ik het even kort illustreren. Je begint een missie door gedropt te worden in een mooie locatie, in deze sandbox begin je eigenlijk alleen maar met de kennis wie je doel is. Hoe je hem omlegt is geheel aan jou als speler. Maar het loont uiteraard om dit op een onopvallende manier te doen.
Door goed rond te sluipen in de omgeving krijg je verschillende opties aangerijkt die je kunt volgen of compleet negeren, zo stal mijn Agent 47 in Parijs eerst de show als een verkleed model. Maar bereikte hij bij mijn tweede speelsessie zijn doel door eerder dan gepland een vuurwerk show te starten. Er zit dus voldoende replay value in de losse episodes waardoor je naar hartelust sluipmoordenaar kunt spelen. Daarbij mag ik natuurlijk niet vergeten te vermelden dat je tijdens zo’n missie ook jezelf bijna als iedereen kunt vermommen om zo dichterbij jouw doel te komen.
De moeite waard?
Ik begon mijn review een beetje sceptisch. Alhoewel de game heerlijk wegspeelt en ik bijna niet genoeg kon krijgen van de vele opties blijft er wel een interessante vraag over. Namelijk: Voor wie is deze collectie nu de moeite waard? Fans die de losse episodes en DLC al gekocht hebben kunnen uit loyaliteit naar IO Interactive natuurlijk altijd de centen neertellen. Maar over het geheel genomen krijgen die – naast een aantal nieuwe outfits – niets nieuws voorgeschoteld.
Ik denk dat deze titel meer bedoelt is voor de gamer die altijd wel een beetje interesse had maar nog nooit begonnen was aan deze iteratie. Je stapt dan namelijk in een compleet pakket waar je flink wat uurtjes zoet mee kunt zijn. Zo bestaan de episodes uit een hoofdverhaal wat niet onder doet voor een James Bond plot, maar ook is er voldoende te beleven in de zogenaamde contracts mode. Deze modus geeft je toegang tot een flinke database met daarin missies die door andere fans zijn samengesteld.
Het enige grote nadeel wat ik ervoer was dat de UI een beetje onoverzichtelijk was waardoor ik tijdens mijn eerste speelsessie door de bomen het bos niet meer zag. Nu ben ik wel zo’n brave Hendrik dat ik netjes de volgorde aanhoudt en zodoende het verhaal ook chronologisch door had gespeeld. Maar, je kunt bij opstarten al direct beginnen met later verschenen DLC of de missies in een andere volgorde spelen. Nu is dat op zich niet zo’n hele grote issue, maar de ervaring had voor mij completer geweest als dit iets gestroomlijnder was. Anders dan dat kan ik Hitman: Definitive Edition warm aanbevelen aan net zoals mij nieuwe spelers.