Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Een jaar geleden kwam Divinity Original Sin 2 al uit op pc, natuurlijk het huisplatform voor dit soort game. Ook dit vervolg op de klassieke rpg uit 2014 deed het zowel kritisch als commercieel goed, dus kon een console versie niet uitblijven.
Het origineel werd ook al ongeveer een jaar na release naar de consoles overgezet, dus het is niet geheel verrassend dat dat nu ook weer is gedaan. Toch is het goed te benadrukken dat dit niet vanzelfsprekend is. We hebben het hier toch over een heel ander soort rpg dan dat de meeste (console)gamers recent gespeeld zullen hebben. Dat maakt een verschil in verwachtingen en besturing.
Als je tegenwoordig ‘rpg’ zegt denken veel mensen aan games als The Witcher, Skyrim of Dragon Age. Divinity Original Sin 2 stamt uit een ander tijdperk. Het aanzicht is van boven, de gevechten zijn turn-based. En de systemen, hoewel die bij moderne actie rpg’s ook behoorlijk complex kunnen worden, vereisen flink wat aandacht wil je het een beetje door hebben.
De gevechten verlopen volgens een puntensysteem. Elk ’team’ heeft een aantal punten dat ingezet kan worden. Een gewone aanval kost dan bijvoorbeeld maar één punt, en je kan er dus voor kiezen om meerdere gewone aanvallen achter elkaar te doen. Een speciale aanval zal dan weer meer punten kosten, maar doet meer schade of heeft nog andere handige effecten. Dit wordt al snel uitgebreid met een aanzienlijke skill-tree aan de achterkant en een enorme lading aan items.
Dat geeft Divinity Original Sin 2 al snel veel strategischere gevechten dan in de rpg’s die je misschien gewend bent. Het gaat hier om nadenken, niet om snel reageren.
Ook het verhaal gaat ontzettend diep. Ja, dialoogopties kennen we natuurlijk al, maar dit zijn er best wel veel, en dan zijn er ook nog opties die afhankelijk zijn van hoe je je personage hebt opgebouwd. Omdat de camera hoger hangt zijn de animaties niet erg gedetailleerd. Om toch nog iets van de emotie van het gesprek over te brengen is er ook een verteller die je tussendoor zegt hoe een personage zich gedraagt, of hoe – bijvoorbeeld – het voor jou aanvoelt als je de deur met een grote doodskop aanraakt. De voice acting van de verteller maakt het helemaal af.
Gelukkig is er ook nagedacht hoe deze game goed met een controller speelt. Je begrijpt wel dat met muis en toetsenbord het doorlopen van allerlei menu’s een stuk sneller gaat, maar het is ze goed gelukt alles op de controller te krijgen én dat intuïtief te laten werken. In het bijzonder hun methode om snel alle voorwerpen in je omgeving te doorzoeken: als je de knop ingedrukt houdt ontstaat er een cirkel, als je loslaat krijg je een lijst met alle voorwerpen binnen die cirkel waar je iets mee kunt. Dit maakt het doorzoeken van tientallen kisten een stuk sneller.
Daarmee is het ze dus gelukt niet alleen een topgame af te leveren, maar om deze ook goed te laten werken op de consoles. Divinity Original Sin 2 vraagt wel een flinke tijdsinvestering van je, maar dan valt er ook heel wat uit te halen. Als je alleen actie rpg’s gewend bent vraagt deze game wel iets meer geduld, maar wat je er voor terugkrijgt is het wel waard.