Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Dark Souls is een begrip in de gameswereld. Dat zul je ongetwijfeld wel eens eerder gelezen of gehoord hebben. En geheel terecht. Want nu, bijna 7 jaar na release, is de invloed die deze game heeft gehad bijna onvoorstelbaar. Dark Souls populariseerde wat ontwikkelaar FromSoftware begon in de voorganger Demon’s Souls: moeilijke, op uithoudingsvermogen gebaseerde gevechten. Inmiddels heeft een enorm aantal games dit in meer of mindere mate overgenomen en is de Souls-like een subgenre geworden.
FromSoftware blijft echter heer en meester van dit soort games, zo bewezen ze in 2016 nog met Dark Souls 3. En nu, terwijl we wachten op Sekiro: Shadows Die Twice, kunnen we opnieuw aan de slag met het origineel in Dark Souls Remastered.
Nu zijn remasters nooit heel spannend, en dat is in dit geval ook zo. Grafisch is het allemaal een beetje bijgewerkt, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben. Belangrijker is dat waar de originele uitgave nog wel eens last had van framedrops (kuch Blighttown) dat nu niet meer het geval is.
Ook is de interface, die met Dark Souls 2 en 3 iets werd verbeterd, niet aangepakt. Zo is de durability van je wapen geen balkje, maar een getal verstopt in een submenu. Dat is een stap terug, dat balkje hadden ze zeker ook in deze remaster mogen – en kunnen – plaatsen.
Algeheel gezien krijg je dus gewoon (weer) Dark Souls. En als je die nog nooit gespeeld hebt is dit natuurlijk een uitgelezen kans. In vergelijking met Dark Souls 2 en 3 of Bloodborne blijft het leveldesign van deze game ongeëvenaard. Natuurlijk hebben ze allemaal wel van die goed gevonden paadjes, deurtjes en laddertjes die je weer terug op een bepaalde plek brengen, maar bij Dark Souls is de hele wereld een grote ingenieuze constructie die perfect in elkaar schuift. Dat in tegenstelling tot (bijvoorbeeld) de uitgesmeerde wereld van Dark Souls 2. Alleen al om dat leveldesign te zien zou je deze game eigenlijk gespeeld moeten hebben.
Persoonlijk denk ik wel dat dit de moeilijkste van het stel is. Dus als je nog nooit een Souls-game gespeeld hebt is het misschien beter om te beginnen bij Bloodborne of Dark Souls 2 of 3 (het zijn geen directe vervolgens, dus je mist niks van een overkoepelend verhaal). Maar laat je ook niet afschrikken door de moeilijkheidsgraad. Souls-games zijn moeilijk, maar nooit onredelijk.