Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Ik wilde zo graag. Ik heb het echt geprobeerd. Ik moest wel: als Platinum Games, een fantastische ontwikkelaar die het bij mij nooit fout kan doen, maakt een game die op het eerste gezicht het midden houdt tussen Pikmin en Bayonetta met de look van Viewtiful Joe, daar moest ik toch wel van gaan houden? Het is bijna gelukt, maar steeds weer kwam The Wonderful 101’s slechtste eigenschap naar boven: het spel doet er alles aan om je structureel te frustreren. Maar niet frustreren op de goede manier: ik ben groot fan van games die me pijn doen, maar iedereen heeft zijn grens en ik heb de mijne gevonden.
Als je alleen maar beelden van The Wonderful 101 hebt gezien zul je misschien verward zijn door de introductie: dit ziet er toch uit als een typische Nintendo-productie en zal vermoedelijk toch ook zo spelen? Nou, nee. In de basis lijkt het allemaal relatief simpel: je speelt als één van de Wonderful 101 en hebt om je heen een klein legertje aan hulpjes bij je, die je kunt inzetten om met je mee te vechten. Iedereen kan, in Pikmin-stijl, tegelijk aanvallen, óf je kunt een ‘Unite Morph’ uitvoeren door een symbool te tekenen op het Gamepad of (in een minnetje voor het Gamepad) iets betrouwbaarder via de rechter analoge stick. Een cirkel is een vuist, een lijn een zwaard, enzovoort. Leuk idee, ware het niet dat er naar mate de game vordert steeds meer varianten komen, met alle bijbehorende kans op verwarring. Daarnaast kun je ook nog eens al die verschillende Morphs in combo’s verwerken om je score (en ranking, want het zou geen Platinum game zijn als je niet na elk gevecht een beoordeling zou krijgen) te verhogen.
Onder het kleurrijke laagje vernis dat the Wonderful 101 zo’n Nintendoesque uitstraling geeft zit dus een game die zo hardcore is dat je beter uit een blok ijs dat in de jaren ’80 is ingevroren kunt stappen om dit te spelen dan als tegenwoordige gamer hiermee geconfronteerd te worden. Dat is op zich niet erg, maar het combineert de moeilijkheidsgraad met een behoorlijk uitgebreid spelsysteem dat je zo ongeveer per toeval moet ontdekken. Je krijgt nauwelijks iets uitgelegd, of het nu gaat om het vreselijk diepe sombosysteem, de extra moves die je moet kopen en die letterlijk het verschil kunnen maken tussen fluitend een level halen en je Gamepad tegen de muur kwakken, of de manier waarop je groep superhelden zich door de levels kan en moet bewegen, je moet het allemaal zelf uitzoeken.
“Maar Pat,” hoor ik al iemand roepen, “jij was toch zo’n fan van de Souls games die hetzelfde doen? Da’s meten met twee maten!” Fair enough, dat is misschien wel waar. Het verschil zit er voor mij in dat The Wonderful 101 van zichzelf zo chaotisch is dat je al moeite hebt om te zien wat er allemaal gebeurt en dat is geen goede combinatie met te weinig informatie. Eerlijk is eerlijk, het maakt wel voor een goed gevoel als je eerdere missies gaat herspelen met je opgepompte krachten en de wetenschap van wat je te wachten staat. Ik ben ook niet gek; dat is waar precies deze game om draait. En het is ook zo dat als je eenmaal door schade, schande en schreeuwen (naar je TV) wijzer geworden bent, deze game pas echt opbloeit. Dat kan ook het moment zijn waarop je je realiseert dat de overmatig belachelijke teksten in de game heerlijk camp zijn, de scenario’s steeds waanzinniger en de eindbazen steeds overweldigender. Vergeet niet: dit zijn dezelfde mensen die de waanzin van Bayonetta 2 aan het produceren zijn. In dat opzicht is The Wonderful 101 méér dan geslaagd.
Platinum Games heeft het klaargekregen om een vreselijk diepe hack’n’slash te verstoppen in deze heerlijk kitschige Power Rangers-fantasie en voor wie al die elementen kan waarderen is dat ge-ni-aal. Het is alleen jammer dat zelfs welwillende spelers tegen een keiharde muur aan zullen lopen die er bijna expres in lijkt gezet door de ontwikkelaars. Je zou van ergernis bijna vergeten dat het allemaal verdomde goed in elkaar zit, maar dat maakt het wel een echte acquired taste. Ben je niet bang om uit te zoeken hoe de vork in de steel zit en ben je zo iemand die altijd glimlacht als er een vreselijk cliché gebruikt wordt in foute films en series, dan is dit de game voor je. Want ik kan zeggen wat ik wil van The Wonderful 101: het is wel een game uit duizenden, zo niet honderden.
The Wonderful 101, ontwikkeld door Platinum Games voor de Wii U en uitgebracht door Nintendo op 23 augustus 2013
Verder lezen over Nintendo
Gaming25.07.2024
LEGO’s nieuwe Mario-set van Super Mario World heeft heel dikke pixels
Gaming18.07.2024
Nintendo biedt je straks een officiële Joy-Con-oplader
Gaming27.06.2024
5 redenen om Luigi’s Mansion 2 HD te spelen
Gaming26.06.2024
8 dingen waarvan je niet wist dat Nintendo Switch ze kan
Gaming09.05.2024
Je kunt je Switch-screenshots straks niet meer direct delen op X
Gaming08.04.2024
Tijdmachine: Nintendo Wii Balance Board was een giga gamegadget
Gaming02.04.2024
6 Nintendo Switch-games waar we dit jaar naar uitkijken
Gaming15.03.2024