Twouble in Twitter pawadise

Dat Twitter momenteel ‘hot’ is mag duidelijk zijn. Of je nu ‘voor’ of ’tegen’ bent, de social networking tool houdt de gemoederen aardig bezig.

De ene keer is dat door middel van discussies over de zin en onzin van Twitter, de andere keer doordat Twitter het nieuws haalt doordat er snel gereageerd wordt op nieuwsitems of doordat beroemdheden zich al dan niet verslikken in het medium. Zo was vandaag kamerlid Boekestijn de gebeten hond.

Boekestijn (je weet wel, die man die zich eerder versprak tegenover Maarten van Rossum voor de camera’s van eenvandaag die hij niet zag) ‘versprak’ zich opnieuw op Twitter. In een discussie over de hoeveelheid doden veroorzaakt door het Mao-regime. Plaatste hij de tweet “ja ik zie wel eens een spleetoog over het hoofd, het zijn er zoveel!”. Later verwijderde hij de gewraakte tweet en excuseerde zich ook via Twitter.

In het ‘normale’ leven zou een dergelijke uitspraak tot een hoop ‘gedoe’ kunnen leiden. Het is nu nog even afwachten of het hierbij blijft of dat we straks een echte twitter-rel gaan krijgen in de politiek. Na het ‘plaatje’ van Verhagen uit de Treves-zaal zou dit de eerste echte politieke rel kunnen worden.

Aan de andere kant kan het ook zo overwaaien, want hoe serieus wordt Twitter in deze genomen? Laatst zei iemand bij een presentatie die ik gaf dat ie “niet hoefde te Twitteren, want hij had het al te druk met het ‘echte’ leven”. Hij zag Twitter dus duidelijk als een ‘niet echte wereld’. En zo zijn er veel mensen die niet of nauwelijks met online bezig zijn en fenomenen zoals Twitter totaal niet snappen. Wat overigens ook niet hoeft.

Is Twitter inderdaad niet het ‘echte’ leven en kom je dus online met meer weg? Het zou kunnen dat we het met zijn allen een beetje overschatten. Aan de andere kant is het ook weer een medium wat zo’n vlucht neemt dat je het eigenlijk niet mag onderschatten, iets wat Boekestijn wellicht gedaan heeft.

Onderstaande video “Twouble with Twitters” deed me in ieder geval sterk aan die discussie denken en is een goed voorbeeld van hoe niet-twitteraars over Twitter kunnen denken.