Perry Rodenrijs
Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.
Need For Speed is een serie race games in allerlei vormen, kleuren en smaken. Het zijn er inmiddels zoveel dat je bijna kunt stellen dat de reeks in een vette identiteitscrisis zit. Volgens mij is alles de revue onderhand wel gepasseerd – en werd de reeks stiekem ook een beetje vermoeiend. In de laatste paar jaren heeft ontwikkelaar Criterion Games – onder andere bekend van de Burnout reeks – de serie weer wat meer jus gegeven met een remake van Hot Pursuit en Most Wanted. Vooral de laatste deed het goed en was voor EA reden genoeg om nog een open wereld racing game op ons af te vuren.
Criterion werd het een beetje zat en mocht van EA samenwerken met Zweedse nieuwkomer Ghost Games. Een Brits/Zweedse liefdesbaby was geboren in de vorm van Need For Speed Rivals. En alhoewel die game zeker potentie had, kwam de boel niet helemaal lekker uit de verf. Zelf Ghost Games had door dat de koek een beetje op was en deed toen iets heel opmerkelijks. In plaats van een jaar later meteen weer een nieuwe game uitbrengen, heeft de studio even pas op de plaats gedaan. Twee jaren werden uitgetrokken om de reeks is even goed onder de loep te nemen. De insteek was om terug naar de kern te gaan met deze Need For Speed. Na veel geluisterd te hebben naar fans en vaak ook terug naar de tekentafel te gaan is deze “reboot” nu een feit. En die hebben wij uitvoerig voor jullie getest.
We mochten op de release dag al even een stukje Need For Speed taart proeven op de launch party en stiekem draaiden onze motoren al warm voor de nieuwe game. Onze eerste ontmoeting was een toernooi tussen de getunede Porsches en loeiende politie sirenes. Qua sfeer zat het toen wel goed. Maar thuis op de bank ontbreekt die factor en voelt de game toch iets anders aan.
Een belangrijke rode lijn in deze game zijn de vijf pilaren Speed, Style, Crew, Build en Outlaw. En voor letterlijk alles wat je in deze game doet bouw je reputatie punten op. Deze zijn dan op hun beurt weer verbonden aan de vijf pilaren. Als je bijvoorbeeld een race klaart op eerste plaats, maar tijdens de race ook een politie auto voorzien hebt van wat neon gele verf, zul je dus reputatie punten krijgen voor Speed en Outlaw.
De reputatie punten werken eigenlijk als een soort van ervaringspunten, want met genoeg van die punten ga je ook een level omhoog. Hogere levels betekenen betere upgrades en toegang tot andere evenementen. Ook verdien je met bovenstaande acties tegelijk zogenaamde speed points. Deze punten kun je opsparen en uitgeven aan een mooie nieuwe auto, of uitgeven aan upgrades in de garage.
En het loont om daar even mee te gaan spelen. Het upgraden – of beter gezegd tunen – is een belangrijk component van de game. Zo is er enorm veel keuze aan verbeteringen onder de motorkap. Maar kun je visueel pas echt je lol op. Spoilers, sideskirts, bumpers en genoeg kleurtjes en stickers zorgen ervoor dat het echt jouw bolide wordt.
Naast de vele visuele opties is het echt wel belangrijk om goed te kijken naar bijvoorbeeld de bandenspanning. Ik ging lekker eigenwijs een drift race in met teveel grip, en kreeg na een poging drie toch door dat het misschien wel een goed idee was om wat wijzigingen aan te brengen. Nu drift ik beter dan Ken Block en eet ik zijn scores voor ontbijt.
Alle gekkigheid opzij, is het tunen echt wel een leuk gedeelte van de game wat zorgt voor voldoende uitdaging. Je zult dus echt moeten nadenken wat voor wagen je gaat gebruiken voor welk evenement. En die keuzevrijheid komt ook terug in het selecteren van de vele evenementen.
Erg vroeg in de game is al duidelijk dat je niet een pad volgt, maar eerder je eigen route naar de top creëert. Vind je driften bijvoorbeeld niks, dan sla je dat gewoon over en ga je enkel races doen. Wil je het driften later weer oppakken met een andere wagen, dan kan dat ook. Er is genoeg keus en genoeg content om de game leuk te houden.
Ook een beetje terug van weggeweest is de nachtelijke setting. De game speelt zich af in Ventura Bay. Een fictieve stad die zich nog het best laat omschrijven als een combinatie tussen San Francisco en Los Angeles. Echter zul je geen uurtjes slijten tijdens daglicht. De game speelt zich elke keer weer af van zonsondergang tot zonsopgang. Hierdoor worden we getrakteerd op behoorlijk mooie lichteffecten en licht de wijzerplaat rechts onderin ook op zoals jouw auto dat ’s avonds ook doet. Een geinige toevoeging.
Afgezien van de vele opties voelt de game heel soepel aan. Het is en blijft een arcade racer, dus echte race sim puristen kunnen nu beter doorlezen. Maar zonder al te veel moeite trek je de mooiste drifts in de bochten en kantelt de camera ook erg gaaf mee. Het is dat “actie film gevoel” wat het hem voor mij doet.
Het spektakel wordt compleet gemaakt met waarheidsgetrouwe geluidseffecten. Een opzwepende soundtrack gevuld met beukende dubstep, hiphop en hier en daar wat gitaarmuziek kan dan natuurlijk niet ontbreken. Het is een feestje op het scherm!
De AI is daarentegen iets minder goed vertegenwoordigt. De politie achtervolgingen voelen na wat upgrades kinderlijk simpel aan. En in races met jouw crew gaat het ook niet helemaal lekker. Zo is er een drift train event waar je samen met 2 andere NPC’s tegelijk door de bocht moet knallen. Het klinkt heel tof, echter geven ze de ene keer teveel gas en ben je ze kwijt. Of rijdt je zelf iets te hard door en kun je geen punten scoren aangezien ze te ver achter je liggen. Die balans zoeken kan frustrerend zijn.
Wat de game ook minder leuk maakt zijn de toevoeging van acteurs en filmpjes. Vanuit een grafisch standpunt ziet het er echt gelikt uit! Zo is de transitie van filmpje naar game echt enorm goed gedaan. Maar de uitdaging met zo’n toevoeging is dat het wel logisch moet zijn. En dat is het simpelweg niet.
Ik had heus niet een meeslepend en episch verhaal verwacht (want, kom op, het is en blijft Need For Speed), maar ergens halverwege de game ben ik het uit irritatie gaan skippen. Dit omdat het me domweg niet interesseerde. Zo was er een situatie dat ik langs moest komen bij een mooie blondine die honger had. Ze at een stukje pizza, keek op haar telefoon, gooide vervolgens wat slang eruit en voordat ik het wist moest ik met haar samen een drift train gaan doen in de bergen. Daarnaast hebben we nog die jonge gozer die verslaafd is aan energy drinks, en net niet met hashtags praat.
Naast de eye candy voegt het eigenlijk niets toe en transformeerde het voor mij van een gimmick naar een constante bron van ergernis, want als speler ben je ook nog eens een zeer populair persoon. Zo wordt je tijdens races ook vaak zat a la GTA opgebeld of je toch niet even een rondje in de bergen wilt driften, of Ken Block zijn Gymkhana wilt smashen.
De game biedt tevens geen optie om dit uit te zetten. Dus als je ervoor kiest om het te negeren wordt je tot in den treure opgebeld tijdens een race. Als Ghost Games dit had beperkt tot enkel gebeld worden tijdens het vrij rondrijden in de speelwereld, had het een ander verhaal geweest. Een gemist kansje dus.
De game heeft ook een zogenaamde always online requirement en alhoewel dat best tot toffe instant races kan leiden, heeft het ook voor ons een paar nadelen gebracht. Zo waren de servers van EA de dag na release niet bereikbaar voor ons. En dan is het vrij lastig om de game te spelen.
Ook wil het wel eens voorkomen dat je in een bepaald evenement tegen de klok punten moet scoren met drifts en jumps. Erg tof om te doen, alleen heel erg irritant dat een andere speler wel eens wilt besluiten om jouw dan te rammen. Opzettelijk of niet, het is behoorlijk zuur als je zo’n perfect run weer opnieuw moet starten.
Afgezien daarvan heb je ook nog de optie om een eigen online crew te starten. En daarmee kun je dan samen reputatie punten verdienen door mee te doen aan evenementen. Ook kun je andere crews uitdagen om zo nog meer punten binnen te slepen. Online is er dus zat te doen, als je een kalme en zen persoonlijkheid hebt.
Eigenlijk heeft Ghost Games alle toffe elementen uit de reeks opgepakt en in een cocktail shaker gegooid. Zo is er het tunen van Underground 2, de open wereld van Most Wanted en is er een verhaal zoals bij The Run. En zoals met sommige drankjes zullen een paar slokken prima zijn, maar is het volle glas toch net even iets te veel. Need For Speed Cocktail was een grappige titel geweest.
Naast de acteurs zijn er ook nog vijf iconen die later in de game hun opwachting maken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat dan weer wel tof vond. Maar daarna schuift het verhaal weer terug in zijn neerwaartse spiraal. Het is het allemaal net niet. Ik benoemde eerst dat de reeks in een identiteitscrisis zat en eigenlijk is deze game geen uitzondering op die regel.
De setting is ontzettend mooi, het tunen echt gaaf gedaan en de game voelt fantastisch aan. Maar de toevoeging van acteurs en de altijd online speelwereld geven meer ergernis dan plezier. En dat is dood- en doodzonde.
Ghost Games gaan nog DLC pakketjes maken, en die zijn tegen verwachting in geheel gratis. Laten we hopen dat ze naast nieuwe auto’s ook een uit knop geven voor de acteurs en altijd online. Niet zo lang geleden heeft concurrent Ubisoft met The Crew ook een behoorlijke verbetering doorgevoerd. Voorbeeld doet volgen? Laten we het hopen!