Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Hi Patrick,
je kent mijn afkeer voor Destiny al ruim een jaar. We hebben er een hele discussie over gehad, ik nam het regelmatig onder de vuur tijdens onze podcasts… Kortom ik moest heel erg weinig van die game hebben.
Nu gebeurde er iets merkwaardigs vorige week. Op een ochtend werd ik wakker met de gedachte: “laat ik eens Destiny gaan spelen…” Het gekke was dat ik er niet eens van schrok.
Ik schrik daar ook niet van. Natuurlijk ben ik bevooroordeeld, in de zin dat ik er inmiddels meer dan 1500 uur in heb zitten over het afgelopen jaar (schrikbarend, ik weet het) maar als ik zie hoeveel verbeteringen Bungie heeft weten te maken in de progressie van een speler binnen de Destiny-wereld snap ik het.
Ik zal de mechanische aspecten van de game (de first-person actie in het algemeen en de tools die je krijgt om dat leuk te doen) verdedigen tot het einde der tijden, maar het gat tussen het afsluiten van het ‘verhaal’ en klaar zijn voor de Raid – de beste content die de meeste Destiny-spelers helaas niet gespeeld hebben – was te groot en te leeg. Dat is nu heel anders, én er is een heus verhaal!
Dat laatste zul je zeker blij mee zijn, maar voel je dat eerste ook nu? Dat gevoel dat er altijd iets te doen is?
Ik zit er nu naar schatting 40-60 uur in en ik heb nog steeds niet alles gezien. Dat zegt genoeg. Levellen gaat ook een stuk plezieriger dan vorig jaar, en naar mijn gevoel vooral sneller. Ik ging van level 1 naar 30 zonder al teveel te grinden – een enorme verbetering.
Ook met de loot zit het goed. Je krijgt regelmatig wel iets om je outfit en arsenaal te verbeteren. Destiny kent nu ook een logischere opbouw. Hoe hoger je niveau wordt hoe vaker je zeldzamere items (blauw/paars) en minder of niet algemenere items (groen/wit) te zien krijgt. Opnieuw, een enorme verbetering.
Dus ja, Destiny loopt een stuk vlotter dan weleer. Dat geldt ook voor het plot van de Taken King. Kleurrijk, humoristisch en het gaat als een trein. Ineens krijgen al die eendimensionale personages van Destiny meer diepgang en kan de wereld mij nu wél boeien.
Ik heb nog wel een aantal dingen over de missies te zeggen, maar laat ik eerst jouw mening horen. Wat vind jij van de nieuwe strikes, missies, enzovoort?
De verhaalmissies zijn inderdaad zoals je zegt een stuk gestructureerder als verhaal, hebben samenhang en er valt ook genoeg nieuws te zien. Wat ik zo leuk vind is dat het daarna nog verder gaat met de ‘gerecyclede’ missies die we in eerdere DLC’s als enige content zagen, iets dat hier alleen maar als bonus voelt. De nieuwe strikes zijn stuk voor stuk goed in elkaar gezet, met interessante mechanics en eindbazen (het is jammer dat je als Xbox-speler een jaar moet wachten op de exclusieve strike, want die is te gek) die laten zien dat Bungie echt geluisterd heeft. Het enige dat ik jammer vind is dat de playlists (een belangrijk onderdeel van je activiteiten-schema) niet gebruik maken van alle strikes die er zijn, zodat je toch al weer snel hetzelfde zit te spelen.
Verder is er echter zoveel toegevoegd qua variatie dat er altijd iets nieuws te doen is, of het nu een quest, daily, strike of zelfs een speciale missie is. Wat mij betreft is het ook een toffe nieuwe aanpassing dat er nu getimed nieuwe elementen worden toegevoegd aan het Destiny-universum, zodat zelfs de gekken zoals ik die overal doorheen walsen eens in de zoveel tijd een verrassing krijgen met soms ook nog fantastische loot aan het einde.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over King’s Fall, de raid.
Over die eindbazen gesproken, ze zijn in inderdaad een geweldige toevoeging. De bijna onzichtbare zwaardvechter die je in totale duisternis bestrijdt, de gigantische Shank met zijn exploderende minions en elektrische vloeren, de gigantische Cabal broers, het voelt een beetje als Dark Souls.
The Taken King speelt wel vaak met de aantallen tegenstanders. Sommige single missies voelen meer aan als een lynchpartij dan als een gevecht. Dat komt deels doordat een aantal missies gelijk beschikbaar zijn, ook al heb je het vereiste niveau nog niet. En zelfs dan blijft het soms ploeteren. Het blijft toch een gezelschapsspel op dat punt.
Ik blijf me nogmaals verbazen over de hoeveelheid content die The Taken King biedt. Na een paar weken ben ik nog steeds niet klaar met de game. Ze neigen overigens wel tot recycling. Bungie is wel erg verzot op de Taken-bazen in de Patrol missies; ik moet ze herhaaldelijk afschieten.
Dat gezegd te hebben… zullen we het eens kort over de Taken hebben? Je merkt het eerst niet zo, maar voor een afgeleide van de andere rassen vind ik ze steeds interessanter worden. Ieder lid heeft zijn eigen extra kracht en ze werken erg nauw met elkaar samen. Zodra je meer dan twee soorten tegenover je hebt, zit je zwaar in de problemen.
Maar volgens mij wil je ook heel erg graag over Raids praten…?
Natuurlijk. De raid was het hoogtepunt van Destiny vorig jaar, en dit jaar is dat niet anders. King’s Fall, zoals de raid heet, zit trouwens ook vol met Taken. En ja, ik ben het met je eens dat er hele smerige combinaties inzitten, met als toppunt de Taken Captains en hun vreselijke verblindende ballen (ja, ik weet het, je kunt niet over die vijanden praten zonder gelach uit het 8-14-jarige segment.)
Net zoals de Vault of Glass dat vorig jaar deed is King’s Fall een puzzel die je langzaam moet uitpakken, die net zoals de Dreadnaught helemaal vol zit met geheimpjes en die boven alles teamwork beloont. Misschien nog wel meer dan eerst moet je als zespersoons team samenwerken, waarbij ieder een specifieke rol moet vervullen als je kans wilt hebben om verder te komen. Hij is lang, hij is imponerend qua omgeving en eindbazen en bovenal voor herhaling vatbaar. Dat moet ook natuurlijk, want met één keer heb je lang niet genoeg loot om klaar te zijn voor de hard mode, die er nog een flinke schep bovenop gaat doen. Samen met online vrienden voor het eerst een raid binnenstappen en uitvogelen is het gaafste dat ik ooit heb gedaan qua multiplayer gaming.
In de basis is dit pakketje helemaal af, wat het nog mooier maakt dat Bungie nu al elke week opnieuw een nieuwe missie of geheim in de game heeft gedropt, allemaal dingen die leiden tot nieuwe quests, nog niet geziene exotic wapens en andere leuke verrassingen. Zo wordt elke daily heroic niet alleen iets om gewoon snel door te knallen, het is een zoektocht naar verborgen schatten en dat is een goede manier om al gespeelde content in een ander licht te werpen voor spelers.
Je mag dat allemaal er eigenlijk niet bij tellen, en er zullen mensen zijn die klagen dat er gewoon al content klaar is die achter een slotje wordt gezet tot de tijd rijp is, maar ik vind het mooi dat Destiny steeds meer een ‘echte’ MMO wordt, een game die evolueert waar je bij staat. De harde lessen van vorig jaar lijken echt effect te hebben gehad op Bungie, en naar de toekomst toe wordt het daardoor wat mij betreft alleen maar leuker.
Bungie heeft overduidelijk geleerd van vorig jaar. Dat blijkt wel uit het Kotaku artikel van Jason Schreier. Meer persoonlijkheid in plot en personages, naar Blizzard geluisterd wat betreft loot (wat ik in ons vorig gesprek al afvroeg) en vooral meer en – nog belangrijker – steeds nieuwe content.
Kort samengevat, Smeetsie, ik ben helemaal om. Nooit gedacht dat ik ooit een MMO zou spelen, maar blijkbaar moest het er een keer van komen. Ik moet alleen nog steeds zo’n Raid eens een keer klaren. Dat lukt niet echt makkelijk met zijn tweeën. *HINT*
Wij gaan raiden. Dat moet je een keer meegemaakt hebben, en ik ga er met plezier naar kijken hoe je probeert uit te vogelen wat er gaande is. En dan gaan we nog meer raiden. En PvP’en. En Strikes. Geheimpjes zoeken. Wapens vinden. Aliens door hun hoofd schieten. Vooral dat laatste, want puntje bij paaltje komt de rest van Destiny langzaam in de buurt van het briljante van het schieten dat er al sinds dag één in zit. Ik kan niet wachten op jaren drie tot tien.