Associated Press’ Citation Fee voor Bloggers

[Dick Ahles] Enige dagen geleden heeft the Associated Press een voor hun iCopyright een “citation fee” afgekondigd. Het argument is dat bloggers zonder hun toestemming hun teksten in hun posts opnemen en dat zou tegen de regels van de auteurswet zijn.

Met behulp van een formulier kan de blogger toestemming vragen voor het citeren van een deel van hun tekst en dan krijgen ze een rekening per geciteerd woord (Ja, u leest het goed: per woord!) variërend van $12,50 voor de eerste 25 woorden tot $50,- voor de eerste 250 worden.

Nu gaat het natuurlijk niet om de hoogte van het tarief maar om het principe van een fee voor het citeren, iets wat om goede reden in iedere auteurswet is uitgezonderd van toestemming vooraf. Inmiddels is AP overgegaan tot het aanklagen van enkele bloggers (blog Drude Retort) en zoals te verwachten valt dus nu de hele wereld van bloggers over AP heen.

In bijvoorbeeld Publishing 2.0 en Daily Kos (“More on the AP Idiots”) wordt fijntjes uitgelegd dat ook de gevestigde journalisten graag (zonder bronvermelding) van andere bronnen “jatten” (pardon: citeren), en daar ook niet voor willen betalen en dat het zeker niet aan AP is om de regels op het Internet te dicteren (AP zou gezegd hebben: “Cutting and pasting a lot of content into a blog is not what we want to see. It is more consistent with the spirit of the Internet to link to content so people can read the whole thing in context.”), vooral omdat het juist de bureaus als AP zijn die de functie en waarde van de bloggers vanaf het begin hebben onderschat en gekleineerd.

Natuurlijk is er kaf onder het koren, ook bij bloggers, maar lees bijvoorbeeld het verhaal in Friedman’s “De aarde is plat” (3^de editie. pag. 54 ev) over de blog van www.inDCjournal.com en de rol die dit soort blogs spelen in onderzoeksjournalistiek (“Rathergate”) waar de meeste gevestigde nieuwsmedia niet mee komen.

De ophef over citeren en plagiaat op internet zijn overigens discussies die we in de komende jaren meer zullen gaan zien. Het voorbeeld van AP zal ongetwijfeld ook in Nederland wat mensen en bedrijven uit de “oude” media wereld op een idee brengen en ze zullen ongetwijfeld door de overheid en openbare ministeries worden gesteund.

Beter zou het zijn als auteurswet geleerden zich eens met hun studenten zouden verdiepen in hoe het auteurswet er voor een internettijdperk uit zou moeten zien, en bedrijfseconomen hoe een wereld er zonder auteurswet economisch gaat uitzien. In iedere geval, vroeg of laat, komen politici voor de vraag te staan hoe lang ze de huidige bepalingen uit de auteurswet, die informatie monopolies geeft aan bedrijven, voorrang moeten hebben op het maatschappelijke belang van de vrije discussies op het internet.

Over de auteur : Dick Ahles is Uitgever en voormalig directeur van BNdeStem en Gouden Gids.