Nu dat ik de Playstation Vita een tijdje heb kunnen gebruiken valt me pas op hoe verwend ik ben. Met dank aan de niet aflatende hufterigheid van Steve Jobs en de arme creatievelingen die onder hem hebben moeten zwoegen bij Apple is het voor mij namelijk onmogelijk geworden om een interface te dulden die minder dan intuïtief en logisch is. Ik kan echt heel boos worden als een interface zich niet aan zijn eigen regels houdt en me daardoor in de weg zit. En ik weet wel dat mensen het met veel erger moeten stellen. Ik heb ook gewoon nog met DOS gewerkt hoor, dus ik weet wat het is om moeilijk te moeten doen om iets te spelen. (speaking of which, als je me onbedaarlijk wil laten lachen moet je “DOSkabouter” in mijn oor fluisteren, leg ik je dan wel uit waarom dat is.) Maar het is vooral frustrerend omdat Sony zo dichtbij zit.
Ze hebben een mooie eigen move met dat hoekje dat je kunt afscheuren om dingen te sluiten, maar dat is dan weer niet overal aanwezig en dus moet je soms op het kruisje dat op sommige vensters zit drukken. Of op de Playstationknop. Maar dat moet je niet doen als iets half open (want ja, half open bestaat gewoon op de Vita) hebben of in het hoofdmenu zitten, want dan krijg je een verder nergens voorkomend slide-menu. Dat is dus nogal verwarrend. En ik snap ook wel dat ze blij zijn met het touchscreen bij Sony, maar het was handig geweest als die enorme weelde aan knoppen van de Vita ook gewoon te gebruiken zijn, zoals die miljoenen mensen met een console gewend zijn om te doen.
Het is hetzelfde soort ontwerp dat het mogelijk maakt om een browser te hebben die je alleen kunt gebruiken als je de lopende game afsluit. Of die in de icoontjes geen verschil kan laten zien tussen een game die echt actually geïnstalleerd staat op je apparaat, of eentje die je ooit hebt gespeeld maar waarvan het kaartje niet in je apparaat zit. Weet je wat je moet doen als je veel spellen hebt maar niet meer weet welke er in zit? Het kaartje helemaal uit het minieme gleufje halen (ben ik de enige die bang is dat het lipje dat de zaak afsluit over een paar weken los gaat zitten?) Zo zijn er nog een berg dingen waarvan ik binnen het uur kon zeggen dat het niet doordacht is. En dan vraag ik me altijd af of daar niemand over gaat, bij Sony. Of waarom niemand die man een iOS5-apparaat in de handen heeft gedrukt met de melding: “dit is je basis.”
Ik snap dat dit in principe kleine dingen zijn en ik bedoel ook niet te zeggen dat alles iOS moet nadoen, maar vijftig kleine dingen is een grote brok irritatie en een eigen stijl kan best losstaan van interne logica in een interface, iets dat met de mogelijkheden die apparaten als de Vita hebben verdomde belangrijk is. Gelukkig kunnen we nog een systeemupdate -een aparte column waard, die eerste keer dat ik dat moest doen- of tweehonderd verwachten en daar zal vast nog wel wat verbetering inzitten, gelukkig. Hoop ik.
