Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
We associëren games tegenwoordig met woorden als ‘episch’, ‘hyperrealistisch’, ‘dynamisch’, ‘grimmig’ en zelfs ‘kunst’. Gewoon ‘leuk’ horen we niet zo vaak meer, dat klinkt namelijk zo oubollig. Gelukkig zijn er de Lego games om ons het tegendeel te bewijzen. LEGO Marvel Super Heroes maakt je namelijk helemaal vrolijk.
De jongens van TT-Games nemen hun Marvel spel erg serieus. Het bevat een levende planeet met een enorme snor, een eekhoorndame en een lopende boom die enkel I AM GROOT zegt. Vind je dat vreemd? Wacht maar totdat je zijn partner ziet, een wasbeer met een machinegeweer en een messcherp Australisch accent. Zo serieus dus.
Nee, Lego Marvel Super Heroes is niet voor iedereen. Iedereen die geen Marvel (of überhaupt strips) leest zal geen bal van de talloze karakters, de nog meer obscure referenties en de (soms) flauwe grappen begrijpen. Zij zullen waarschijnlijk grinniken als Hawkeye Legolas wordt genoemd, maar de helft van de tijd zullen ze in grote verwarring doorbrengen en misschien stoppen.
Dat zou jammer zijn. Marvel Super Heroes is namelijk een leuke en intelligente puzzelaar. Je speelt elk veld met 2-4 karakters met ieder hun eigen vaardigheid. Hulk sleept met grote voorwerpen, Iron Man schiet alles wat zilver (en later goud) is aan gort, Black Widow kan onzichtbaar worden, enzovoort. Door hun gaven te combineren – en diverse Lego constructies te bouwen – baan je een weg door het level.
Dit klinkt simpel, maar dan onderschat je deze kindvriendelijke titel. Marvel Super Heroes blijkt een pittige tante – zelfs voor volwassen kerels van 34 jaar. Meestal moet er wat worden gesloopt en opgebouwd of een karakter gebruikt, maar het duurt soms even voordat je die klik krijgt. De game kan zich zeker meten aan de klassieke The Lost Vikings – en dat is een zeer welkome vergelijking.
Magneto
Er zit ook verbazingwekkend veel diepgang in de velden. Ieder veld begin je met een vaststaand groepje personages, na het klaren ben je vrij om zelf je team samen te stellen. Dat blijkt nodig want de originele groep heeft niet de vaardigheden om alle verzamelobjecten te pakken. Sommige voorwerpen kunnen bijvoorbeeld enkel met magnetisch krachten worden gemanipuleerd – en dat kan enkel karakters als Magneto. Zo blijven de levels lekkers vers.
Over die personages gesproken, Marvel Super Heroes heeft er minstens honderd: van helden van Captain America tot Captain Britain, schurken van Loki tot MODOK en anti-helden van Deadpool tot Howard the Duck. Zijn voorganger Lego Batman 2 was hier nog wat scheutig mee – pas aan het eind gaf het al zijn geheimen vrij – deze titel kan echter niet wachten totdat ze al die toffe personages vrij geeft. Dat maakt de game enorm leuk.
Ook de stad New York (lees Manhattan) biedt veel meer vertier dan Gotham City. Tussen de verhaallijn door kunnen we onder andere racen, burgers uit de brand helpen, nieuwe personages en auto’s verzamelen en kleine sidemissies klaren. Allemaal zijn ze kort, krachtig en vaak erg leuk in elkaar gezet. Sommige puzzels vereisen zelfs meer denkwerk dan in de game.
Niet alles is perfect. Karakters blijven weleens hangen of in afgronden vallen, waardoor je het veld opnieuw moet opstarten. De hints geven soms verwarring. Zo adviseren ze dat je Spider-man moet gebruiken terwijl ze eigenlijk Mr. Fantastic bedoelen. En eigenlijk is de game best wel makkelijk. Nergens kan je echt dood; je personage bouwen zichzelf weer op. Anderzijds: de kern blijft natuurlijk een puzzelgame.
TT-Games heeft zoveel humor in de personages en game gestoken, dat je ze het uiteindelijk allemaal vergeeft. Weinig games hebben mij dit jaar zo hard en zo vaak laten lachen als Marvel Super Heroes. Het is charmant, liefdevol en laat je met een goed gevoel je console of pc afsluiten. Al ben je geen comicfan, probeer hem eens. Je zal er geen spijt van krijgen.