Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Het is lastig om Nederlandse ontwikkelaar Guerrilla Games niet te steunen, ze zijn immers de grootste ontwikkelaar van consolegames die we hebben en misschien wel de enige die echt op het wereldtoneel kan meedraaien. Maar ze zijn tot nu toe wel maar met één ding bezig geweest: het evenaren van Halo het maken van een first-person shooter waar de PS3-bezitters van zouden kunnen zeggen: “ha, die hebben wij alleen maar!” De eerste Killzone (uitgekomen in een tijd waar men nog termen als ‘Halo-killer’ bezigde) was een aardige game voor de tijd van de PS2 maar liet nog te veel steken vallen, de tweede Killzone werd te veel gehinderd door valse hype, onredelijke verwachtingen en een aantal restfouten, maar met deze derde game zou Guerrilla alles goedmaken. Dat is -gelukkig voor de Nederlandse gameindustrie- gelukt, al betaal je daar ook een prijs voor.
Het verhaal begint letterlijk seconden nadat Killzone 2 is afgelopen, met je troepen gestrand op de vijandelijke planeet Helghan. De weg terug naar huis van het bij elkaar geraaptje groepje is het centrale thema, afgewisseld met de power struggle die zich bij de Helghast voltrekt na het verlies van de Helghast-leider. Dat laatste trouwens zonder enige tussenkomst van de speler, in filmpjes. Na het voltooien van die -erg korte- weg terug kun je dan in de multiplayer-modus aan de slag, waar Killzone 3 echt zijn waarde moet verdienen.
The Good
Qua looks valt er bitter weinig aan te merken op Killzone 3: naast de eigen artstijl, die nog steeds het beste van de westerse en oosterse stijl van graphics weet te combineren, is het monochrome tweede deel losgelaten, wat de variatie in de wereld ten goede komt. Die variëteit wordt gespiegeld in je missies, waarbij zo goed als elke nieuwe omgeving gebruikt wordt om een specifieke spelstijl te promoten. Dat omvat sluipen; vechten met behulp van robotpakken, jetpacks en voertuigen; grote eindbazen verslaan, tot een ruimtegevecht aan toe. Aan memorabele momenten is er echt geen gebrek.
Al die extra zaken doen niets af aan de solide basis van Killzone als shooter. De wapens (waar je er één meer van kunt meenemen) hebben nog steeds het heft dat het schieten zo goed doet aanvoelen maar lijken sneller te reageren dan bij het vorige deel. Het coversysteem werkt, de reacties van de vijanden zijn meer dan goed genoeg voor het gevoel dat je in een serieus gevecht verwikkeld bent. Dat wordt nog beter als je de diepte in kijkt: de 3D-modus is (voor wie de hardware er voor heeft) heel goed speelbaar en maakt het zelfs makkelijker om de Helghast te raken waar het pijn doet, dus er is ook nog een praktisch nut. Je geeft er wel wat voor op (resolutie en framerate om precies te zijn) maar die extra diepteperceptie maakt dat meer dan goed.
Die diepte kun je ook gebruiken in de multiplayermodus, want dat is waar de game voor mij toch echt schittert. Vooral de in Killzone 2 bekend geworden ‘Warzone’-modus maakt het een plezier om te blijven spelen. In het kort bestaat deze modus uit alle verschillende onderdelen: team deathmatch, het brengen van een bom, het halen van een vlag en het beschermen van een medespeler, die in willekeurige volgorde in blokjes van 2-3 minuten tussen twee teams verdeeld worden, zodat je nooit weet wat er aan zit te komen. De maps zijn ook van uitstekende kwaliteit en -doordat ze moeten functioneren in Warzone- geschikt voor elke multiplayer-variant die je er op speelt.
Operations, de nieuwe modus die Killzone 3 toevoegt, richt zich vooral op het creëren van -jaja- killzones, met specifieke punten waar hele aanvalsteams tegelijk gestopt moeten worden door de verdedigers, met alle hulpmiddelen waar je in de single player aan hebt mogen snuffelen. Ook hier is aan de basis niet te veel gerommeld: de verschillende klassen zijn allemaal wat makkelijker om eens uit te proberen, met een goed basispakket voor elke rol en een duidelijk systeem om bepaalde delen van je loadout aan te passen aan je smaak. Het moeten aannemen van zo’n rol helpt, zeker met een modus als Operations of Warzone, om mensen in een team samen te laten werken die vaak niet met elkaar aan het praten zijn. Het zorgt er voor dat de multiplayer modus blijvend aantrekkingskracht op je uitoefent en dan is het doel bereikt. Nog één potje dan…
The Bad
Het verhaal hangt aan elkaar van clichés (ondanks de stemtalenten zoals Malcolm McDowell die de rol van Helghaanse wapenmagnaat Stahl mooi aan elkaar schmiert) en interrumpeert de gevechten zo vaak dat het je uit de flow kan halen. Het is sowieso soms lastig om door de bomen het bos te zien, want als er geen verhaal komt, dan is het wel een speciaal stukje. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het prachtig dat de afwisseling ervoor zorgt dat je altijd iets nieuws aan het doen bent, maar zijn spelers nu echt zo ADHD geworden dat er niet af en toe gewoon een flink gevecht ergens tussendoor mag?
Alle met moeite in elkaar gedraaide onderdelen zijn zo kort in de picture dat de ontzettend korte campagne heel makkelijk langer had gekund, gewoon door een aantal zaken iets langer te laten duren, of iets beter uit te werken. Het is af en toe net alsof er een lijstje met ‘coole dingen die andere shooters doen’ is opgesteld en alle onderdelen afgetikt moesten worden, waardoor er voor iedereen wel iets te genieten valt, maar de game niet echt kleur lijkt te bekennen. De ‘gewone’ gevechten zijn zo leuk (wat de multiplayer ook bewijst) dat het jammer is om die zo naar de achtergrond te drukken. Slecht geplaatste checkpoints zijn trouwens ook een aloude irritatie waar Killzone 3 zich schuldig aan maakt, wat soms de gave setpieces bij herhaling tot verveling maakt.
En dan iets anders; wie maakt er nu een co-op modus die niet online te spelen is? Het zal ongetwijfeld niets minder zijn geweest dan tijdnood die ervoor gezorgd hebben dat dit heeft kunnen gebeuren, maar het is schandalig dat het er (weken na eerste release) niet al ingepatcht is, net zoals de mogelijkheid om binnen je voortgang in het verhaal gewoon een tweede speler erbij te kunnen halen. Niet dat de campagne nou zoveel extra zou opleveren met een tweede speler, maar het is toch onbestaanbaar dat een game van dit kaliber deze kans laat liggen om te laten zien dat de online mogelijkeden van de PS3 -mits in goede handen- helemaal niet zo slecht zijn.
The Ugly
Er zijn een aantal mensen geweest die de Move-besturing van Killzone hebben geroemd vanwege de goede werking. Ik ga me daar niet bij aansluiten, want ondanks een halve dag klooien met de instellingen en het uitproberen van allerlei configuraties werkt het voor mij gewoonweg niet. De precisie verdwijnt gewoon en ik lig alleen maar te klooien totdat ik pijn aan mijn armen krijg. Wat je ook zeker niet moet proberen is om 3D en Move tegelijkertijd te gebruiken, want dat maakte voor mij in elk geval de verwarring compleet.
Misschien ligt het er aan dat ik ook nooit op een PC speel met muis en keyboard en die manier van richten dus niet in de vingers heb zitten, maar doe mij maar een controller. Het ligt niet aan Guerrilla, daar moet ik eerlijk in zijn, want er zijn genoeg variabelen in te stellen die op een gegeven moment toch een prettige besturingsmethode zouden moeten opleveren.
Conclusie
Killzone is er. Doet mee. Zowel qua vorm als qua inhoud zit de game op hetzelfde niveau als de groten in de shooterwereld. Het tikt alle punten aan die Sony graag op PS3-doosjes zet en ook qua gameplay is er veel verbeterd ten opzichte van het tweede deel. De multiplayer onderscheidt zich genoeg om zijn eigen entiteit te kunnen zijn en boven de verschillende multiplatform-games uit te steken die de PS3 online community bezighouden.
De single player houdt eigenlijk alleen maar zichzelf tegen: als Guerrilla wat meer geloof had gehad in het speciale sausje dat ze zelf aan hun game kunnnen toevoegen hadden ze het misschien niet zoveel buiten de deur hoeven zoeken. Het lijkt klagen op gezonde benen, maar als je als ontwikkelaar niet voorop durft te gaan lopen zul je vroeg of laat uit de race vallen. Desalniettemin valt er heel veel leuk te vinden aan Killzone 3, dus ik durf met zekerheid te zeggen dat Guerrilla zeker nog wel een kans krijgt in een volgende deel om het genre verder vooruit te trekken. Tot die tijd is de meest solide game ooit uit Nederland een feit.
Killzone 3, ontwikkeld door Guerrilla Games voor de Playstation 3 en uitgebracht door Sony op 25 februari 2011
|
Second opinion van Jan Meijroos: “Killzone 3 behoort tot de top van het genre” Met Killzone 3 heeft Guerrilla Games een first-person shooter afgeleverd waar we met recht trots op kunnen zijn. Natuurlijk, ik bekijk de game wellicht met een oranje bril maar dan nog kan ik niets anders dan fier zijn op de Amsterdamse ontwikkelaar die met het derde deel aantoont mee te doen binnen de top van het genre. |
Verder lezen over Games
Gaming17.04.2024
AI is gearriveerd in gaming – hoe wordt de technologie gebruikt?
Gaming15.04.2024
Zo ziet de trailer van Grand Theft Auto 6 eruit in het echt
Gaming11.04.2024
Netflix Games Review: Dead Cells is lekker hardcore
Gaming28.03.2024
Zo omzeil je drukke servers in Call of Duty
Gaming26.03.2024
Sonic krijgt zijn eigen Fall Guys-achtige game: Sonic Toys Party
Gaming20.03.2024
Netflix Games-review: Immortality speelt weg als een film
Gaming20.03.2024
De Steam Deck-introductie was gefilmd met.. Steam Deck-belichting
Social Media18.03.2024
LinkedIn werkt aan nieuwe tak van sport: gaming
Verder lezen over Sony
Gadgets18.03.2024
Tijdmachine: de handycam werd vooral door vader gehanteerd
Ode aan de camcorder
Gaming15.02.2024
Sony: PlayStation 5 is bijna end of life
Gaming01.02.2024
Sony presenteert heel veel games voor 2024 in State of Play
Technology29.01.2024
Tijdmachine: Sony robothond Aibo was een gewild apparaat
Maar hij is niet dood hoor
Gadgets11.12.2023
Tijdmachine: Betamax verloor de strijd, maar won harten
Gadgets29.11.2023
Betalen voor een smartphone-update? Sony doet ‘t al met camera’s
Gadgets13.11.2023
Tijdmachine: Walkman was onze eerste draagbare muziek
Gaming10.10.2023