Robin Sprokkereef
Robin speelt alles wat los en vast zit zo lang hij zich kan herinneren. Heeft een passie voor PC's, motors en reizen
Het gebeurd maar weinig dat ik me echt frustreer tijdens het gamen. En ik heb het dan over het soort frustratie dat je de neiging krijgt de controller door je beeldscherm te smijten. Het gevoel dat een game je alle hoeken van de kamer laat zien. Dat het je opvreet met huid en haar en je niets anders kunt dan de ondergang te accepteren. Normaal zou ik de controller dan wegleggen. En toch pakte ik hem bij Project Cars 2 telkens weer op. Nu ga ik het halen, nu sleep ik dat kampioenschap binnen, verdomme! Je kent dat wel.
Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat ik hier wil benadrukken dat Project Cars 2 niet voor de beginnende gamer is. Dit is echt serieus next level shit. Dit wist ik deels al door het originele Project Cars natuurlijk, maar de ontwikkelaar heeft er nog een schepje bovenop gedaan. Gelukkig niet alleen in moeilijkheidsgraad, maar in alle opzichten hebben ze de game next level gemaakt. Dat merkte ik direct toen ik mijn eerste race van de game reed en ik de weerseffecten zag. Wow, dat zag er echt spectaculair uit in 4K.
Ook het level van detail in de circuits is echt verbluffend. Als je eenmaal denkt dat je een circuit wel onder de knie hebt en het gaat plots regenen dan voelt het aan als een totaal ander circuit. Stopt het eindelijk met regenen dan zul je zien dat er droge racelijnen ontstaan die iedereen probeert te pakken. Denk je hier even vlug in te halen en pak je toch een nat stuk wegdek mee, is het veelal einde verhaal en beland je in de railing. We zijn ondertussen wel wat gewend van games als Forza en dergelijke, maar Project Cars 2 is gewoonweg heer en meester op dit gebied, want racedetails van dit niveau heb ik nog nooit meegemaakt.
In Project Cars 2 kun je kiezen uit vijf disciplines. Open-wheel, touring, endurance, rallycross en GT races. Elke discipline heeft zijn eigen uitdagingen en denk vooral niet dat als je er een onder de knie hebt dat de andere ook wel zullen lukken. In de career modus kies je voor een discipline en is het de bedoeling je omhoog te werken bij een team en steeds hoger te klimmen in de specifieke discipline en dus steeds zwaardere voertuigen te gaan besturen. Veel meer dan dat is het niet, maar het is meer dan genoeg, want het draait niet om verhaal, maar om racen. Puur, simpel, klaar. Wel zijn er tussendoor nog diverse invitational events die je vrijspeelt door goed te presteren en jezelf in de kijker te spelen bij diverse grote automerken. Dit zijn kleine leuke uitstapjes waar je in de meest bizarre wagens races mag rijden om je skills te vertonen. Een meer dan welkome afwisseling van de standaard careerraces en een leuke toevoeging.
Ook moet ik hier natuurlijk nog even de eeuwige discussie van stuurwiel versus controller aanstippen. Ikzelf zweer bij een controller, maar vele van mijn medegamers denken dat ik gek ben dat ik een perfecte simulatiegame als dit “verpest”door het niet met een stuurwiel te spelen. Dit ging misschien op in Project Cars Maar in deel 2 is het absoluut mogelijk om je instellingen van de wagen zo te finetunen dat je op gelijke voet komt met welke van de twee keuzes je dan ook je bolide gaat besturen. Dat het finetunen behoorlijk diep gaat is een zegen en een vloek. Het is namelijk geweldig, maar kost veel tijd door trial en error. De game was in het begin zo schreeuwend moeilijk, omdat ik juist alles op standaard had laten staan. Toen ik eenmaal doorhad hoe de juiste balans voor mijn wagen in elkaar stak qua settings ging het al een stuk beter. Dat je dit dan wel weer per seizoen en wagen moet gaan veranderen en weer opnieuw moet uitpluizen is wat minder fijn.
Zoals ik al eerder benoemd heb is het grafisch echt een geweldige game, maar vooral ook de motorgeluiden zijn van hoog niveau. Niet alleen voel je het circuit door de subtiele veranderingen, maar je leert je wagen ook middels gehoor kennen en ga je zaken inschatten naar gelang van variaties in slipgeluid of toerental. Toch blijft het echt een bijzonder pittige game en is het allesbehalve vergevingsgezind. Het heeft even een paar dagen geduurd voordat ik de game echt onder de knie had en zelfs nu gebeurd het nog regelmatig dat ik door een heel klein stuurfoutje een hele race verpest. Durf maar eens met een millimeter van je band buiten de baan te komen en je zult direct achterstevoren eindigen. Ja, zie dan maar weer eens op een respectabele plek terug te komen.
Zoals gezegd is de careermodus niet het meest enerverende deel van de game. Hoewel de AI wel beter is dan in het origineel blijft het namelijk soms wat onder de maat. Niet echt storend hoor, maar als je online gaat racen merk je echt direct verschil. Maar dat mag in mijn mening de pret totaal niet drukken, want daar is de game ook totaal niet voor bedoeld in mijn visie. Het is leuk als extraatje, maar de game ademt vooral competitie uit en dan doel ik op esports. De mate van kwaliteit van finetunen en realisme van besturing maakt Project Cars 2 tot een game die nog eens heel groot kan worden in de esports en laat concurrentie van andere games ver achter zich op dit vlak.