Perry Rodenrijs
Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.
Far Cry Primal vertelt het verhaal van Takkar, een oermens in Oros, het Europa van tienduizend jaar geleden. Takkar is lid van de Wenja stam en die is aan het begin van de game behoorlijk uitgedund. Aan hem dus de edele taak om Oros weer terug te veroveren en zijn stam uit te breiden.
Dit doet hij met behulp van zijn dierenvriendjes, Takkar is namelijk in staat om beesten te temmen. En die zijn in een breed scala aanwezig. Zo zijn er tembare prehistorische honden en mooie witte wolven. Maar ook de sabeltandtijger en mammoet behoren tot de opties.
Erg makkelijk is het dan ook weer niet, want naast de Wenja zijn er ook nog twee andere stammen met gekke oermensen. De kannibaliserende Udam en de oer-pyromaantjes van de Izila stam zijn niet zo’n fan van de expansiedrift van de Wenja. En zullen er dus alles aan doen om dat tegen te gaan.
Far Cry Primal kun je het beste omschrijven als een oermens simulator. En mensen stonden in de prehistorie niet bepaald hoog op de voedselketen. Er ontstaat dan een bepaalde verwachting dat dit best wel eens een van de moeilijkere Far Cry games kon worden. Maar niets is minder waar. Twee welgemikte klappen met een knots zorgen ervoor dat de lichtjes definitief uitgaan voor jouw tegenstanders. Ook is de takedown terug van weggeweest, dus de moeilijkere Udam of Izila krijgers zijn dan ook met een druk op de knop naar de eeuwige jachtvelden toe te sturen.
De echte weerstand begint pas als de vijand jou als speler weet te verrassen met grote getallen. Dan pas begin je een machinegeweer voor crowd control te missen, en ben je flink aan het zoeken naar schuilplekken. Want de pijlen, speren en brandbommen vliegen je dan om de oren.
Een ander minder goed idee is sparren met een sabeltandtijger. Bewapend met een knuppel, speer en wat zelfgemaakte pijlen is dat toch knap lastig. Ergens vragen we ons dan toch af hoe de mensheid het zo ver heeft kunnen schoppen. Want tot nu toe resulteerde elke tango met een mammoet of ander gevaarlijk beest in een snelle dood.
Qua grafische pracht en praal voldoet ook deze telg prima aan de norm die we van Ubisoft gewend zijn. De setting – alhoewel gedurfd – komt prima tot zijn recht met alle mooie textures en waarheidsgetrouwe set pieces. Ubisoft is erin geslaagd om jou als gamer als het ware op te zuigen in het fictieve Oros. De mooie plaatjes doen daar zeker hun bijdrage aan, maar laten we niet de geluidseffecten vergeten. Overal horen we dierengeluiden en in sommige gevallen zijn dat ook de beesten die je liever niet tegenkomt. Dit creëert een gevoel van waakzaamheid, even rondrennen is er niet bij.
Wat ten opzichte van vorige Far Cry games wel een beetje ontbreekt is een mooi verhaal. We schreven er tijdens onze inleiding al over. Maar in principe is de enige doelstelling van deze game de Wenja stam groter maken en meer land veroveren. Dan zijn er wel zijmissies waarin hippies je in een gebrabbel vragen om iets voor hun op te knappen, maar echte diepgang is er niet. Okay, we verwachten natuurlijk niet heel veel van een Far Cry game, maar zelfs Blood Dragon had wat dat betreft nog een beter verhaal.
Wat de game aan verhaal mist, maakt Primal qua sfeer en setting ruimschoots goed. Maar door het ontbreken van een vorm van urgentie kan de game een beetje eentonig aanvoelen. Als we daarin even mogen vergelijken met de vorige Far Cry‘s: in die games had je een verhaal en kon je ervoor kiezen om af en toe wat zijmissies te spelen. Als je dan weer zin had in een stukje plot pakte je weer een verhaalmissie. Zo kon je dus uren volmaken met afwisseling. In Primal is het – mede door het ontbreken van een sterk plot – lastig om die zogenaamde uurtjes vol te maken omdat alles al vrij snel eentonig gaat voelen. En dat is jammer.
Net zoals elke andere Far Cry is hier ook sprake van een sandbox game. Het is een ruime open wereld die jij als speler op jouw tempo rustig kunt gaan verkennen. Er zijn dit keer geen uitkijktorens maar vreugdevuren. En ook de controle posten zijn terug van weggeweest. Na vrijspelen tover je die uiteraard om tot fast travel punten. Niet heel veel vernieuwing dus.
Daarnaast zit er natuurlijk ook een uitgebreide skill tree in. Sommige elementen daaruit zijn oude bekenden uit vorige games. Maar bepaalde elementen zijn fris voor de reeks. Zo kan Takkar als de dierenvriend die hij is ook leren nieuwe beesten te temmen. Dat begint met prehistorische honden en wolven, maar uiteindelijk zijn er zelfs beren en sabeltandtijgers te temmen. Vaak zullen deze dieren tijdens gevechten assisteren, maar sommige grotere dieren kunnen ook als transportmiddel gebruikt worden. Het gebrek aan een groot arsenaal schietijzers wordt dus gecompenseerd met een ruime collectie aan roofdieren.
Ook het uitbreiden van het prehistorische wapentuig behoort tot de opties. De game draait om het jagen en verzamelen, en de skill tree is hier ook coherent aan. Takkar kan namelijk het Wenja dorp uitbreiden en hutten bouwen voor vrolijke grotmensjes. Als zij een hut tot hun beschikking krijgen staat daar weer een bepaalde skill tegenop. Deze maken de game makkelijker en zijn optioneel. Takkar kan namelijk ook gewoon schijt hebben aan de hippies en zonder verdere kunstjes Oros veroveren. Minder makkelijk, maar zeker te doen.
Doordat er op de map altijd wel weer een icoontje verschijnt is er genoeg te doen. Qua content zit ook deze Far Cry tjokvol missies. Deze zorgen voor een forse hoeveelheid extra speeluren. Maar de extra missies en/of spontane evenementen voelen vaak aan als een herhalingsoefening. Meer kwantiteit maar minder kwaliteit wat missies betreft. Goh, in welke game van Ubisoft hebben we dat vaker gezien?
Far Cry Primal is een mooie game waar je best wel wat uren kwijt aan zult zijn. De setting en de algehele sfeer hebben iets unieks en Ubisoft heeft daarmee zeker iets moois neergezet. Het ontbreken van moderne wapens en voertuigen deed ons eerst een beetje sceptisch zijn. Want hoe kun je een Far Cry game maken zonder die elementen?
Deze game is daaraan evident, want het kan dus wel. Het is een Far Cry game pur sang, minus de bommen en granaten. Zeker even wennen in het begin, maar na een paar uur weet je niet anders. Kun jij als gamer langs die verplichte herhalingsoefeningen kijken? Dan mag je Primal best zien als een veilige aankoop. Ben jij toch die gamer die het na Far Cry 4 wel welletjes vond, dan mag de setting nog zo mooi zijn, maar ga je uiteindelijk toch verveeld raken.