Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Toen ik dit weekend op Pinkpop door de kalm-aan laan liep, op zoek naar een burritostandje (gevonden! yum) kwam ik zowaar een standje met games tegen. Niets spectaculairs, op elk festival vind je wel een uitgever die een tent volstopt met games in de hoop dat de festivalgangers zich nog kunnen herinneren wat ze gespeeld hebben en het daarna gaan aanschaffen omdat ze er vaag goede gevoelens bij hebben. Een groot gedeelte van de laatste tien jaar was er altijd wel een muziekgame aanwezig in die tent, want ja, doelgroep is al voorgeselecteerd en dat wil je wel. Maar aangezien het plastic instrumentengenre op spectaculaire wijze ontploft is in de laatste jaren had ik nooit verwacht iemand te zien hengsten op een gitaar terwijl er noten naar beneden vallen op een scherm. En toch is dat precies wat ik zag.
Wat blijkt? Ubisoft gaat Rocksmith, de gitaargame die geen plastic instrument heeft maar werkt met een echte gitaar met echte snaren en frets, uitbrengen in Europa na de zomer en is om dat te promoten op tour langs alle grote festivals. En dus stond daar een jongen redelijk in zijn eentje te spelen met zijn echte gitaar, terwijl niemand echt interesse erin leek te hebben. Dat was eerder wel anders, toen kon je geen feestje afgaan zonder dat iemand zijn Rock Band (Guitar Hero is natuurlijk voor plebs, want ook in de virtuele muziekmakerij moet er gesnobt worden) gitaar uithaalde. Maar het hele genre is -grof gezegd- naar de kloten. We moeten het met dingen als Rock Band Blitz, Pixeljunk 4AM (waarvan binnenkort review) en straks dus Rocksmith gaan doen. Zou het ooit nog goedkomen met het genre? Ik hoop het stiekem van wel, want ondanks dat ook ik mijn plastic pro drumkit vooral alle hoeken van de garage laat zien ben ik eigenlijk alleen aan het wachten op een excuus om me weer eens in de muzikale bocht te gooien.