Het tweede leven van virtual reality

Eerder deze maand berichtte ik al over de resultaten van een onderzoek onder Second Life spelers. Dit onderzoek is uitgevoerd door EPN. Het platform voor de communicatie samenleving. Het uitgebreide rapport is nu beschikbaar.

Het is bijzonder interessant omdat dit een van de eerste rapporten is die over dit onderwerp verschijnt.

Uit dit rapport blijkt onder meer :

Een grote groep van de spelers zegt meer dan 20-30 uur per week te spelen.

Een aanzienlijk deel van de respondenten zegt een goed inkomen te verdienen buiten Second Life. Ze weten activiteiten in Second Life te combineren met gezinsleven en werk. Interviews lieten een leefpatroon zien waarbij avonduren, pauzes en vaak een deel van de weekenden worden besteed aan Second Life.

Wat opvalt in de groep respondenten die veel tijd in Second Life doorbrengt, is dat vooral de creatieve beroepen en IT-ers sterk vertegenwoordigd zijn. Deze beroepen verdienen relatief veel en zijn ook degenen die zich “producer” noemen: de groep die dingen maakt. Een creatieve voorhoede (IT samen met creatieve beroepen) lijkt zich op te houden in Second Life.

Onder de respondenten die veel tijd doorbrengen in Second Life zijn veel vrouwen. Ze zijn vaak hoger opgeleid dan mannen (vaak academisch).

Wat bijzonder opvalt is dat de groep die veel tijd doorbrengt in Second Life niet alleen in economisch opzicht bevoorrecht is, maar ook in sociaal opzicht. Er is een sterke relatie tussen welbevinden in Second Life en welbevinden in de fysieke wereld. Het aantal vrienden dat mensen in de fysieke wereld zeggen te hebben correleert sterk met het aantal vrienden in Second Life. In die zin wordt de hypothese “the rich get richer” in Second Life ondersteund: degenen die in sociaal en economisch opzicht getalenteerd zijn, voelen zich ook het prettigst in een virtuele wereld. Daarnaast is er echter ook een kleine groep die zich in de fysieke wereld minder goed kan redden en in Second Life geweldige mogelijkheden vindt om anderen te ontmoeten: dat geldt voor sommige gepensioneerden, werklozen, geïsoleerde huisvrouwen die door kinderen aan huis gebonden zijn en zieken en gehandicapten.

De motieven om deel te nemen aan Second Life zijn erg divers. Motieven die vaak genoemd worden, zowel door mannen als vrouwen, is dat ze in Second Life vrienden kunnen maken en zaken meemaken, die in het gewone leven niet kunnen. Geld verdienen is voor een kleiner maar toch aanzienlijk deel een belangrijk motief.

Juridisch/staatsrechtelijk: Second Life lijkt een groot sociaal experiment. Bezoekers vormen gemeenschappen en bedenken zelf regels. Ze vinden manieren om normen en waarden te handhaven. Er zijn, net zoals in het gewone leven, bezoekers die het prettig vinden anderen lastig te vallen. Er worden producten verkocht. Sommige objecten mogen vrijelijk worden gekopieerd: op anderen liggen auteursrechten. Allerlei problemen die zich in de gewone sociale en economische omgang voordoen, doen zich ook voor in Second Life.

Een aanzienlijk deel van de bezoekers van Second Life heeft negatieve ervaringen opgedaan in Second Life (harassment). Het aantal beginners dat negatieve ervaringen heeft, valt mee. Degenen die meer tijd in Second Life doorbrengen klagen meer over deze ervaringen. Zowel onder degenen die deze negatieve ervaringen hebben als degenen die dat niet hebben is een groep die meer formele wetgeving en formele handhaving wil. Het grootst is deze groep onder de beginnelingen (0-2 maanden) en degenen die al 24 maanden in Second Life doorbrengen.