Het zal je niet ontgaan zijn dat op dit moment PICNIC 2008 in volle gang is. DutchCowboys Bas & Carl en DutchCowgirl Marjolijn hebben al enkele verslagen gedaan van deze editie van de crossmedia week.
Vanmiddag was ik ook aanwezig, o.a. bij de presentatie “Dueling with Distance” door Stefan Agamanolis van onderzoeksbureau Distance Lab.
Stefan noemde dat hij zijn eerste titel “Dealing with Distance” niet voldoende vondt, omdat we in dit digitale tijdperk vaak worstelen (“dueling”) met de afstand die het creërt, zowel letterlijk als figuurlijk.
Fast food & slow food
Hij start met een vergelijking van ‘fast food’ en ‘slow food’ en noemt enkele eigenschappen van beide. Zo kenmerkt fast food zich o.a. door:
– Efficiency (niet kwaliteit)
– Overal, elk moment
– Wereldwijd
– Onpersoonlijk
– Individueel
Aan de andere kant kenmerkt ‘slow food’ zich door het tegenover gestelde:
– Kwaliteit
– Omgeving
– Persoonlijk
– Interactie
– Traditie
Stefan Agamanolis vervolgt dat de mobiele telefoon in feite vergelijkbaar is met fast food. Mobiele telefonie is ook overal & elk moment, onpersoonlijk en efficient. Maar als je net als fast food ook ‘fast communicatie hebt’, wat is dan ‘slow communicatie’?
Afleidingsvrij
‘Slow communicatie’ is allereerst afleidingsvrij. En dat is de mobiele telefoon niet. In feite hadden we slow communicatie met de telefooncel. Daarin werd je niet afgeleid en het kon niet overal op elk moment. Met zijn onderzoeksbureau Distance Lab heeft Agamanolis een slow communicatie project uitgevoerd, de “isophone”.
Dit is een helm die jouw zicht blokkeert. Vervolgens stap je met deze helm het water in. Dit heeft dezelfde temperatuur als je huid, waardoor je niets voelt om je heen. Je hoort alleen de persoon waarmee je belt in de helm. Afleidingsvrij dus. Mensen bleken hierin o.a. hun gevoel voor tijd te verliezen. Een gesprek van 20 minuten ervaarden ze als 5 minuten.
Intimiteit
Ten tweede is ‘slow communication’ ook intiem. Mobiele communicatie is dat niet, want je belt namelijk met dezelfde telefoon naar je geliefde als naar vreemden. Wederom is Stefan zijn Distance Lab ingedoken.
Agamanolis heeft een communicatie systeem ontwikkeld, bedoeld voor geliefden, om op afstand met elkaar te communiceren. Je hebt een beide een ring om terwijl een camera boven je de bewegingen van je hand registreert. De ander ziet deze bewegingen real-time geprojecteerd en reageert daar vervolgens op met zijn of haar bewegingen.
Traditie
‘Slow communication’ kenmerkt zich ook door traditie. Veel technologische apparaten zien er echter vaak mannelijk en sportief uit. Agamanolis vindt dat dit anders en vriendelijker kan, passend in onze tradities van ontwikkeling van producten.
Stefan liet een voorbeeld zien van een soort waaier met zonnecellen die een accu opladen. Eenmaal opgeladen heb je, ondanks de technologische ‘snufjes’, een leuke verlichting en verfraaiing voor in huis.
Gezondheid
‘Slow food’ is gezond en zorgt voor een gezonde relatie met de mensen waarmee je eet. Sport is ook een manier om gezond te blijven, maar hoe kun je de voordelen van teamsport op afstand krijgen?
Daartoe heeft zijn Distance Lab een boks game op afstand ontwikkeld, de ‘remote impact’. Het is een soort rechtopstaande matras waarop je de silhouet van je opponent ziet waar je tegen bokst. Je leeft je vervolgens gedurende 30 seconden uit op je tegenstander die jouw ‘stoten en slagen’ op zijn ‘matras’ geprojecteerd ziet.
Slow communicatie? Authenticiteit!
Stefan Agamanolis sluit af met dat hij een trend ziet dat slow communication belangrijker wordt. In design en ontwikkeling helpt hij mensen en organisaties met Distance Lab in ieder geval om afstand te overbruggen met technische innovaties.
Al met al zeker interessante en innovatieve ontwikkelingen. De eigenschappen die bij ‘slow communicatie’ horen, passen naar mijn mening in de trend van authenticiteit. Mensen hebben weer behoefte aan echt contact en aan mensen en organisaties waar ze op kunnen vertrouwen. En of dat wordt gerealiseerd met de “isophone” en de “remote impact”? Ik betwijfel het.