Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
De jacht op de moordenaar gaat onveranderd door. Bigby Wolf is net bekomen van de finale van A Crooked Mile, maar heeft geen tijd voor rust. Hij komt steeds dichterbij de waarheid. Telltale Games levert opnieuw een sterk deel af, en geeft daarbij eindelijk eens antwoorden. Veel anders dan de vorige delen verloopt In Sheep’s Clothing niet, maar wie maalt daar nu nog om?
Het eindigde met een sigaret. Bigby Wolf stond eindelijk tegenover de dader en deze doet hem een aanbod. Hoe te handelen? Zoals altijd kon ik kiezen uit vier opties. Een leek mij te meegaand, de ander te naïef en de laatste beviel me ook niet. Eentje opsteken leek mij nou echt iets voor een detective in een noir film, dus het werd de peuk. Het voelde als de perfect cliffhanger.
Langzaam maar zeker komen mijn keuzes terug in de game. Het blijft subtiel. Een blije Tale hier, een gebroederlijk rokertje daar, een nog levend karakter, meer zie ik nog niet terug. In grote lijnen lijken alle opties nog steeds hetzelfde plot op te leveren. Of misschien mis ik iets. The Walking Dead was in zijn vierde aflevering daar in ieder geval een stuk duidelijker over.
Er zit wel lekker veel vaart in het verhaal. Bigby is laaiend vanwege wat er de episode ervoor gebeurde en eist nu antwoord. Dat krijgt hij. In anderhalf uur speeltijd komen we achter het wie, waarom en hoe van de moordzaak. Hoe we de schuldige achter trailies krijgen blijkt een lastiger vraagstuk. Onze weerwolf zal dat in de finale moeten uitvinden.
‘Niets verkeerd‘
Verhalend blijft The Wolf Among Us uitstekend. De thema’s immigratieproblemen, criminaliteit en een falend bestuur roepen lastige vragen op. Als Bigby zijn lotgenoten confronteert met het feit dat ze een crimineel helpen krijgt hij steeds een ‘wat is er verkeerd aan” gevolgd door een ‘waar waren jullie wanneer WIJ jullie nodig hadden’ teruggeworpen. Een makkelijk antwoord daarop bestaat niet.
Ook op gameplay gebied verandert er weinig. Bigby mag weer rondspeuren, beslissen welke plek hij eerst gaat bezoeken en tevens zijn vuisten laten spreken. Halverwege de game wacht je een keiharde knokpartij met een nieuw personage. Weinig nieuws onder de zon, maar in dit stadium moeten we ook niet meer verwachten. Het draait om het verhaal, al blijft dat wat kort.
Een ding wat in dit deel wel opvalt zijn de gezichtsuitdrukkingen van sommige karakters. Vooral in één bepaalde scène lijken de animaties niet helemaal synchroon met de stemacteurs te gaan. De sarcastische blik van Bigby ziet er ook een tikkeltje mal uit voor een weerwolf die veertig schoten van een shotgun in het gezicht kan incasseren.
Het blijft een klein probleem in een verdere uitstekend vierde deel. In Sheep’s Clothing doet alles wat we onderhand verwachten van The Wolf Among Us: een meeslepend verhaal met tragische karakters, een goed tempo en eindelijk eens wat antwoorden. Het doet ernstig verlangen naar Cry Wolf – de ongetwijfeld spetterende finale van de game.