Marvel's Spider-man: extreem solide superheld

Marvel's Spider-man: extreem solide superheld

PS4 review: slingeren was nog nooit zo lekker

Vorig artikel Volgend artikel

Spider-Man heeft een filmhistorie die net zo 'all over the place' is als de spinneman zelf. Na de zoveelste reboot in het Marvel-universum lijkt Spider-Man weer terug op een plek die ergens over gaat en gelukkig is deze exclusieve PS4-game ook op diezelfde plek. We zien Peter Parker als 25-jarige in de game, dus een stuk na de films die we tot nu toe gezien hebben. Hij maakt nog steeds net zo vaak fouten als dat hij New York redt en dat maakt hem (en Spidey) een tof karakter om te spelen.

Het verhaal is een stuk menselijker dan je misschien gewend bent in een game en naarmate het verhaal vordert is de emotionele band die je opbouwt met de karakters zoals Peter, Mary Jane, Aunt May, Doctor Octavius en Miles steeds sterker. Dat wordt goed ingezet en levert mooie scènes op. Er wordt net zo goed omgegaan met de slechterikken, want hoewel je het allemaal mijlenver ziet aankomen krijgt (bijna) elk karakter wel de tijd om een plek te verdienen in het verhaal. De voice-overs van de karakters zijn echt heel goed gedaan, wat samen met de top-animaties in de cutscenes zorgt dat het geen straf is om te kijken hoe het verhaal verder gaat. Het maakt de game in sommige opzichten soms een betere versie van de Marvel-films die het probeert te emuleren en dat zie je niet vaak.

Lekker slingeren

Uiteindelijk is het verhaal een goede motor om je verder te laten spelen, maar er is daarnaast nog een hele hoop te doen. Spider-Man is een open wereld-game die je net zoals andere toppers in het genre een hoop vreugde laat halen uit je beweging door de game zelf. Want daar moet ik mee beginnen: het rondslingeren door New York is fantastisch. Wat voor besturingsmagie Insomniac er op heeft losgelaten weet ik niet (of ja misschien toch wel), maar het voelt gewoon altijd lekker om van gebouw naar gebouw te gaan, zo hoog mogelijk proberen te komen, zo snel mogelijk proberen te gaan of gewoon te genieten van het uitzicht. Zeker op een PS4 Pro ziet de game er namelijk ook fantastisch uit.

Zo slinger je al glimlachend van missie naar missie. Verhaalmissies worden niet altijd automatisch achter elkaar op je kaart gezet, waardoor je ook af en toe 'gedwongen' wat van de sidemissies kunt gaan doen. Die bestaan uit het vinden van allerlei dingen om je krachten uit te breiden en je basale krachten zoals snelheid van slingeren en kracht van slaan kunnen verbeteren. Alles is makkelijk te vinden, dus het is heel makkelijk om onderweg naar je volgende missie afgeleid te raken door een rugzakje of communicatie-toren die op te pakken respectievelijk te hacken valt. Dat hacken gebeurt via minigames die nogal aan Bioshock doen denken (specifiek de pijpen waar vloeistof doorheen moet) en die de wetenschappelijke kant van Peter moeten laten zien. Niet spannend, maar soms een leuke afleiding van het slingeren en slaan.

spiderman-screen-06-ps4-eu-30jun17

BAM! SLAP! BANG! ZAP!

Want slaan, dat doe je ook veel in de game. Nadat je de crimineel die ergere dingen uit de stad hield in de eerste akte weet op te sluiten wemelt het van de bad guys in de stad. Ze plegen misdrijven terwijl je rondslingert, ze zitten in elke verhaalmissie en je kunt af en toe een hele basis leegklappen om jezelf sterker te maken. Die gevechten zijn - eerlijk is eerlijk - eigenlijk gewoon die uit de Batman-games, dus eigenlijk zoals de norm is voor alle actiegames tegenwoordig. Arkham Asylum heeft de blauwdruk voor 3rd-person gevechten nu al weer bijna tien jaar geleden op tafel gelegd en ook Spider-Man is daar een afgeleide van.

Het werkt, gelukkig. De mobiliteit die Spider-man heeft maakt het verrassend leuk om het gespuis aan de grond te webben, tegen muren aan te slingeren of gewoon mid-air in elkaar te rammen. De glans gaat er halverwege de game wel een beetje vanaf, zeker omdat je 'skill tree' (want ook die zit in het standaard 'actie'-pakket gratis meegeleverd) je wel wat mogelijkheden geeft om je arsenaal aan gadgets uit te breiden, maar niet dusdanig dat het de gevechten volledig verandert. Gelukkig kun je in veel gevallen ook de sluipmethode toepassen en proberen met zo weinig mogelijk kabaal iedereen buiten dienst te krijgen, maar bereid je dan wel voor op een frustrerende versie van de game die flink langer duurt en een aantal onvermijdelijke kloppartijen.

Gelukkig heeft de ontwikkelaar ook wel doorzien dat je af en toe een break nodig hebt en dus word je tijdens de game ook in de schoenen van een aantal andere karakters gezet. Dat wisselt leuk af, al mis je dan wel meteen de flexibiliteit die Peter heeft met al zijn springen, slingeren en snelle bewegingen. Dan is het juist weer leuk om terug te gaan naar Spider-Man zelf. Tegen het einde van de game verzuip je bijna in de eindbazen, wat het einde spectaculair maakt maar er wel voor zorgt dat je in het midden van het verhaal een flinke dip krijgt. Het enige dat de schier eindeloze processie van handlangers nog een beetje redt is dat je wel moet oppassen. Spidey is niet van steen, dus een paar rake klappen of kogels betekenen het einde van een gevecht. Tel daarbij op dat je vaak tussen de vijf en tien man om je heen hebt en dan moet je dus wel blijven opletten om het te overleven. Je wordt zelden verder teruggegooid dan het gevecht waar je in zat als het mis gaat, gelukkig.

spiderman-screen-04-ps4-eu-30jun17

Extreem solide

Spider-Man vinkt alle hokjes aan die je wil hebben in een open-wereld game en doet dat extreem solide. Er is dus heel weinig op aan te merken en dat alleen al maakt het een hele prima aanvulling voor je PS4-collectie. Als je niks hebt met Spider-Man als held en het gestuntel van Peter buiten zijn pak voornamelijk irritant vindt ga je in deze game hetzelfde voelen. Het geeft nog maar eens aan hoe goed het verhaal ingebed is in de game. Mechanisch is Spider-Man helemaal af, maar het kleurt wel heel erg binnen de open-wereld lijntjes.

De zijmissies zijn allemaal variaties op en aantal thema's en voelen na de eerste twee keer als herhalingsoefeningen. Dat gevoel komt vaker terug in de dingen die je moet doen. Hoewel de glans van het rondslingeren nooit helemaal verdwijnt is het zelfs daarbij wel zo dat je naar het einde toe, als de kaart redelijk leeg is getrokken, een stuk sneller gebruik maakt van de fast travel-punten die vrijkomen. Tegen het einde ben je blij dat de baasgevechten elkaar in rap tempo opvolgen, want dan kun je geen reguliere boef meer zien en laat je ze ook die drankwinkel gewoon overvallen in plaats van te stoppen om ze tegen te houden. Nogmaals, het is een hele goede game, maar als je het sec bekijkt is het vooral een game die geen enkel risico neemt in wat het doet. Gelukkig is het verhaal wel echt tof en dat maakt veel goed.

Ik kom er niet helemaal uit: ondanks het feit dat er eigenlijk weinig écht mis is met Spider-Man had ik er na een paar uur spelen altijd wel weer genoeg van. Misschien is het open-wereld moeheid, maar na drie, vier uurtjes spelen wilde ik echt even iets anders gaan doen. Onterecht? Misschien wel, maar met een verhaal dat een uur of 15 duurt en een paar uur aan zijmissies er bij is dat misschien eigenlijk wel een goede zaak. Heb je er iets langer van. Voor de derde keer: Spider-Man is een hele goede game. Als je van open werelden houdt en ook nog eens van superhelden zou je wel gek zijn om dit te missen, zo lang je maar niet verwacht dat deze game het genre op zijn kop zet.

[Afbeeldingen © Insomniac]

Patrick Smeets

Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes...

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies