Column: De foute journalist, de 3DS en Vijfhuizen

Ik wil het vandaag hebben over de 3DS, het fatsoen (of het gebrek hieraan) van een journalist en het pittoreske Vijfhuizen. Laat ik beginnen met het dorp Vijfhuizen in Noord-Holland, met 4194 inwoners en open ruimtes die verdomd veel lijken op de toendra’s van Groningen. Een keer per jaar staat Vijfhuizen in de belangstelling van een dolle groep jongeren en oudere jongeren. Zij gaan daar dan compleet los tijdens het dance-spektakel Mystery Land. Dat Vijfhuizen was afgelopen woensdag het middelpunt van de Europese game-industrie.

Nintendo koos namelijk deze locatie om de eerste details bekend te maken over de 3DS. De reden hiervoor is onduidelijk. Wellicht had het iets te maken met de herinnering aan het internationale Xbox-evenement X05, dat vijf jaar geleden in het hartje van Amsterdam werd gehouden. Na de presentaties trokken de aanwezige buitenlandse journalisten massaal naar het centrum om zich daar genoeg te doen aan al de in het buitenland verboden geneugten van onze hoofdstad. Bij het feestje na de presentatie was het daardoor dramatisch rustig.

Nintendo trok alles uit de kast om van de lancering van de 3DS een feest te maken. De belangrijkste ingrediënten hiervoor waren aanwezig: een open bar (favoriet bij veel journalisten), genoeg aanbod in eten (friet, hamburgers, noodles en popcorn) en last but not least: veel speelbare 3DS-games. De enige snafu in dit alles bleek het vervoer van Schiphol naar Vijfhuizen te zijn. Door het niet arriveren van de beloofde bus misten ondergetekende en een aantal binnen- en buitenlandse vakbroeders de eerste twintig minuten van de presentatie.

De regen maakte het wachten op het immer troosteloze Schiphol er niet aangenamer op. Er zijn twee manieren waarop je met dit soort tegenslagen om kunt gaan. Of je wordt boos, of je haalt je schouders op en probeert er het beste van te maken. Het overgrote gedeelte van de wachtenden behoorde tot de laatste groep. Een Nederlandse ‘journalist’ zo bleek, was een aanhanger van de eerste optie. Hij liep iedere wachtende minuut roder aan, vloekte constant binnensmonds en wist niet hoe snel hij na de 3DS-presentatie Vijfhuizen weer moest verlaten. Het zou geen stijl zijn dat hij zo lang moest wachten. Hij had nog wel even Streetfighter 3D gechecked en was er daarna compleet klaar mee. Dit deelde hij ook mee op Twitter. Zijn 143 followers waren deelgenoot van termen als kansloos, bullshit event en vette fail.

Ik stoor mij niet alleen aan zijn gedrag, maar ook aan het gebrek aan professionaliteit. Je wordt als journalist uitgenodigd door Nintendo om de lancering van een nieuw stuk hardware bij te wonen. Als verslaggever in de games moet je hart daar toch sneller van gaan kloppen? Dat er iets misgaat is natuurlijk vervelend, maar om dan zo te reageren. De termen die deze reporter over het 3DS-evenement twitterde zijn meer van toepassing op zijn gedrag en professionaliteit. Het is jammer dat dit heerschap zich liet leiden door oergevoelens die op de kleuterschool niet zouden misstaan. Hij miste hierdoor een zeer geslaagd evenement. Het was bovendien gezellig en daarnaast heb ik nog niet eerder op een dergelijk evenement zoveel games gespeeld. Vaak moet je op presentaties en beurzen eindeloos in de rij staan om een paar minuten te kunnen spelen of vaker, een paar minuten te kijken hoe iemand speelt. Na de 3DS-presentatie heb ik het overgrote gedeelte van de 25 games die in de eerste drie maanden verschijnen gechecked. Overigens heb ik geen last gehad van ontploffende ogen, katerachtige hoofdpijnscheuten of afgrondduizeligheid. 3DS is een coole veelbelovende nieuwe stap op het gebied van portable gaming.

Wat afgelopen woensdag werd getoond was alleen nog maar het openingssalvo, de eerste kinderstappen van een nieuwe handheld.

Hoe groot is de ‘die moet ik ook hebben factor’ als er een 3DS-versie van Call Of Duty, GTA of FIFA verschijnt? Van wat ik een paar dagen geleden gezien heb durf ik te stellen dat de toekomst van de 3DS er nu al zonnig uitziet. En voor al diegenen die roepen dat €250,- te duur is voor een handheld het volgende. Ga eerst zelf de 3DS proberen voordat je iets roept gebaseerd op internetberichten. Check de mogelijkheden (in 3D games spelen, 3D televisie en films van Aardman en Eurosport, de activiteitenmeter, augmented reality, een camera waarmee je 3D foto’s kan maken en het vooraf geïnstalleerde spel Face Radius) en je komt tot de conclusie dat €250,- veel geld is maar beslist niet te veel.

Jeroen van Trierum is 11 jaar werkzaam als journalist in de game-industrie waarvan de laatste zes jaar als gameredacteur bij het vakblad Entertainment Business