Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Een koninkrijk runnen is hard werk. Voor je het weet staat er opeens een vreemdeling uit een andere wereld in je koninklijke slaapkamer én wordt er tegelijkertijd een coup gepleegd. Het zit Evan niet mee in Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom, maar zijn kinderlijke enthousiasme is ontembaar.
Onder het sfeertje en de prachtige grafische anime-stijl van de game, naar de grootmeesters van studio Ghibli, zit echter gewoon een flinke JRPG. De game is meer actiegericht dan zijn voorganger en veel andere games in het genre, en dat komt de game ook ten goede.
Gevechten zijn gewoon hack ’n slash, waarbij je een lichte en een zware aanval hebt, met wat speciale aanvallen erbij. Die speciale aanvallen kosten mana, wat je krijgt door gewone aanvallen. Zoals in goed JRPG-gebruik heb je ook een party van drie andere personages nog bij je waar je wanneer je maar wilt tussen kunt wisselen. Elk personage heeft natuurlijk weer zijn krachten en zwakten en kan bepaalde wapens wel of niet gebruiken.
De gevechten zijn doorgaans snel en niet al te moeilijk. De verschillende aanvallen die je hebt zorgt voor genoeg variatie om je bezig te houden, maar diepgang ontbreekt toch wel een beetje. Wat ook niet echt wil helpen is dat de ontwijk-rol niet lekker aanvoelt. Denk aan de rol in Dark Souls als je teveel equipment draagt. Het laatste stukje waarbij je personage weer rechtop gaat staan hapert een beetje. Daar is wel aan te wennen, maar een echte reden waarom het zo is (zoals in Dark Souls) ontbreekt hier.
De Higgledies vormen nog een leuke toevoeging aan de anders vrij standaard gevechten. Deze kleine wezentjes zullen als je genoeg gewone aanvallen hebt uitgevoerd een cirkel om zich heen krijgen. Binnen die cirkel kun je met een druk op de knop een speciale vaardigheid activeren. Dat kan genezing voor jou en als je teamgenoten in de cirkel zijn, of een krachtige aanval op de vijand, afhankelijk van het soort Higgledies.
Die gevechten en de belangrijke locaties waar je doorheen loopt zijn geheel in anime-stijl gemaakt, maar de over world waar je de grote afstanden aflegt is dat niet. Die is realistischer gemaakt en de personages zijn een soort Animal Crossing-poppetjes.
Die over wereld dient vooral voor het afleggen van afstanden. Wanneer je daar vijanden tegenkomt komt je in een speciale gevechtsomgeving terecht die wel weer helemaal netjes is vormgegeven.
Dan zijn er ook nog een speciaal soort gevechten, skirmishes, waarbij je met je leger ten strijde trekt tegen een vijand. Dit ziet er hetzelfde uit als de over wereld en bestaat uit een soort steen-papier-schaar mechaniek. Je hebt verschillende groepjes eenheden van een bepaald type. Rood is sterk tegen groen en zwak tegen blauw, en zo gaat het cirkeltje rond. Je moet jouw groepjes om je heen roteren zodat jouw groepjes tegenover de juiste vijanden komen te staan. Echt interessant worden deze gevechten echter nooit. Het voelt er vooral een beetje als een aanhangsel dat aan de rest van de game is aangeplakt.
Al die spelmechanieken zijn er natuurlijk om je bezig te houden terwijl je de typische JRPG dingen doet. Om je nieuwe koninkrijk op te bouwen moet je – uiteraard – quests voltooien, en om die te voltooien komt ook de bekende zijmissie met regelmaat op je pad. Daar schiet de game af en toe ook wel erg in door. In een bepaalde missie worden zijmissies ingezet als voor wat hoort wat. Dat is in principe niet erg, maar als je na het halen van de eerste zijmissie er nog een krijgt, en daarna nóg een begint het toch allemaal wat onnodig langgerekt te worden.
Het verhaal weet dit allemaal dan wel weer aardig te brengen, hoewel je niet kunt ontkennen dat Evan enigszins naïef overkomt. De game hint naar de grotere thema’s omtrent het runnen van een maatschappij, maar dat wordt vervolgens plat geslagen met ‘kunnen we niet gewoon allemaal vrolijk samen met elkaar leven’.
Die klachten zijn echter details in het grote geheel. Ni no Kuni 2 ontkomt niet aan de bagage die een JRPG nu eenmaal met zich meebrengt, maar is wel een vrolijke en vermakelijke game om te spelen. En nogmaals: prachtig vormgegeven.