Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Je moet kiezen. Wil je een hardcore vechtspel spelen of wil je een partygame waarbij je toevallig op elkaar in slaat doen? In het laatste geval kan ik kort zijn:
Super Smash Bros. Wii U is je spel. Klaar. Ga maar halen. Met een man of vier (of nu zelfs acht, als je genoeg controllers, ruimte in je kamer en gelijkgestemden kunt vinden voor nieuwe mode 8-player Smash) is het hilarisch om elkaar een beetje te liggen irriteren en te genieten van de waanzin die zich op het scherm afspeelt.
Want waanzin is wat
Smash Bros. wel te bieden heeft. De keuze uit zo’n beetje alle relevante Nintendo-karakters én de rest (er zijn 50 man/vrouw/ding/Mii om uit te kiezen) is er voor iedereen wel een klein feestje van herkenning of favoriet om mee te spelen. De mechanieken zijn relatief simpel te leren, maar zoals het hoort bij een vechtspel niet zo makkelijk om 100% in de smiezen te krijgen. Zoals Marnix in zijn review van de (vrijwel identieke) 3DS-versie al zei: het idee achter Smash Bros. dat je elkaar van de platforms af moet weten te krijgen
is echter niet voor iedereen.
Dat gold voor mezelf in mindere mate ook wel, al maakt juist die keuze
Smash tot wat het is. Daar kan ik wel aan wennen. De chaos? Dat is een ander verhaal. Hoe zeer fervente spelers me ook proberen te overtuigen, ik kan Smash Bros. niet zo goed spelen als een “echt” vechtspel, simpelweg omdat er te veel tegelijkertijd gebeurt. Context: als je Street Fighter IV wel prima kunt volgen maar al snel het spoor bijster raakt als je een game als Marvel Vs. Capcom 3 moet kijken of spelen zit je ongeveer in dezelfde boot.
Zo snel er meerdere spelers in een arena zitten wordt het moeilijk om een strategie te formuleren, simpelweg omdat het aantal variabelen exponentieel toeneemt met het aantal spelers. Vier spelers, de extra items die gedropt worden en de levels zelf (elke arena is niet alleen visueel uniek maar heeft bijna zonder uitzondering ook nog een extra complicatie voor de spelers) maken het schier onmogelijk om te voorspellen wat er gebeurt. Dat maakt het extreem geschikt als partygame, maar de andere kant van die medaille blinkt iets minder voor mij als speler.
Dat is best jammer, want Nintendo heeft wel haar best gedaan om dit het meest complete
Smash Bros.-pakket te maken dat er is: niet alleen zijn er meerdere modes waarin je alleen kunt spelen, de AI van de tegenstanders is (zeker als beginnende speler) meer dan adequaat om je van tegenstand te voorzien. De missies (soort van challenge mode) alleen al geven je een goede training in de mechanieken en tactieken die je onder de knie moet krijgen om succesvol te zijn in een match, maar er zijn genoeg modes en zoals je zou verwachten krijg je allerlei spul, dat je daarna kunt gebruiken om je Mii of Amiibo-vechters sterker te maken. Ik baal er wel een beetje van dat ik mijn Amiibo niet kan gebruiken om ten minste in de single player te gebruiken (begrijpelijk zijn ze online sowieso niet toegestaan) en dat ze alleen als AI-karakter ingezet kunnen worden.
Het aantal modes in de game is waanzinnig: er is bijvoorbeeld ook een Mario Party-achtige mode die je een bordspel laat spelen dat eindigt in een gevecht. Hoe goed je het van tevoren doet bepaalt welke karakters je hebt om mee te spelen en hoeveel leven ze in dat gevecht hebben en dat is iets dat je ook prima alleen kunt spelen, al is het (en ga er maar van uit dat dit voor alles in de game geldt vanaf hier) leuker met meerdere levende spelers. Het enige jammere is dat een echte story mode ontbreekt, dat had het iets leuker gemaakt om alle karakters een keer er doorheen te halen en ze zo te leren kennen, liefst met een waanzinnig eindfilmpje à la
Tekken.
Ook de online functionaliteit is meer dan prima. Je kunt makkelijk met wat randoms online spelen en hoewel je niet tegen elkaar kunt praten (ik weet nog steeds niet zeker of dit jammer of fantastisch is) is er geen sprake van rare verbindingsproblemen die ervoor zorgen dat je onterecht verliest. Maar er is meer. Je kunt je eigen stages bouwen met de bijgeleverde editor. Het werkt, maar ik durf niet te zeggen of dit voldoet voor super hardcore spelers, aangezien de subtiele verschillen die het verschil maken voor de pro’s niet zichtbaar zijn voor mij. Online is wel een aardige manier om toch met meerdere spelers te kunnen spelen, maar zoals je misschien wel zou verwachten is dit slechts de methadon ten opzichte van de ‘4 spelers op de bank’-crack die de game kan zijn.
Hoe dan ook, dit is een super compleet pakket. Je weet vermoedelijk zelf wel of je enige binding hebt met deze franchise of in elk geval de karakters die het bevolken, maar weet wel waar je aan begint. Als je niet steeds een aantal spelers onder handbereik hebt verliest de ervaring vermoedelijk snel zijn aantrekkingskracht en als je je vechtspellen graag beheersbaar ziet gaat dit hem niet worden. Ik geloof niet dat ik ooit een Smash Bros. fan zal worden, maar je moet wel blind zijn om niet te zien dat dit een game is die volgestopt is met liefde en waar je nog een paar jaar mee vooruit kunt.