Leon Krijnen
Verslaggever bij BN DeStem. Schrijft over baseball, bouw, techniek, fotografie, mensen, computers, internet, reizen en oldtimers. @Krijnen.Com
Leuke uitdaging voor Da Dutch Cowboys: één keer een hele dag Dutch Cowboys alleen maar op papier, één keer met een busje naar het postkantoor in Roosendaal om de eerste, enige echte Dutch Cowboys Daily naar alle 7000 vrienden op Facebook én alle 65.000 volgers op Twitter te sturen. Hebben we alle adressen?
Stukkies tikken op een typemachine en de fouten herstellen met Tippex. Foto’s ontwikkelen in een doka. Telexrollen afscheuren. Rollen thermisch papier in de foto-ontvangers van ANP, Reuters en AP vervangen. Je fikken branden aan de rollen van die verdomde ontvangers. De hele dag door naar de radio luisteren. Foto’s kopiëren op: . . . een kopieerapparaat! Met een cicerolat regels, punten en pica’s uittellen op een met de hand getekende lay-out van een pagina.
Om 20:00 uur naar het enige televisiejournaal van die dag kijken op de enige televisie, in de kamer van de adjunct-hoofdredacteur. Daarna nog even een item Brandpunt meepakken. Natte foto’s met een blowertje drogen, met een Stanley mesje op maat snijden en op de pagina plakken. Er is nogal wat veranderd in mijn vak. Leuk experiment van de South Florida Society of Professional Journalists. De studenten journalistiek hebben de afgelopen maand de hogeschoolkrant gemaakt met teloor gegane technologieën.
Ik realiseer me pardoes dat ik een van de rap uitstervende Mohikanen in de Nederlandse journalistiek ben die vroeger met bovenstaand gereedschap iedere dag een krantje maakten.
Wat ik daarna allemaal aan gereedschap voorbij heb zien komen heb ik verschillende malen beschreven. Van mijn eerste laptop in 1981 – de PortaBubble – die acht kilo woog, compleet met casettebandjes en thermisch printertje. Via Olivetti, Acer, Palm, Tandy 100 en 200, VAX, Microsoft Dos (en daarna allerlei soorten Windows), Linuxen, Harris, Digital, en weet ik veel wat voor verschillende apparaten en programma’s nog meer. Tot tegenwoordig, met de Dell’s van de baas, en mijn eigen MacBook Pro en iMac’s en wat zou daarna weer komen?
Wat we daarvoor, tot oktober 1981, allemaal moesten en mochten gebruiken, daar ga ik voor de liefhebbers nog wel eens een aparte post aan wijden. Sommige dingen leert een mens nooit meer af, zoals fietsen en zwemmen. Hele en halve cicero’s (twaalftallig) in punten doortellen ook niet meer realiseer ik me als ik mijn ogen even dicht doe.
Ach, zo moeilijk is het ook weer niet, want 6 cicero is 72 punt en in 96 punts werd alleen gekopt als er een oorlog uitbrak of Joop de Tour won. Was af en toe alleen lastig als je kolommetjes moest laten overlopen en aantallen regels naar cicero’s om moest gooien. Ging het fout, dan werd je na je avonddienst, als je in het cafe naast de krant al aan het bier zat, via de bakelieten telefoon weer naar het steen geroepen.Om daar naast een humeurig mopperende graficus (die moest nog de halve nacht terwijl jij al in de kroeg zat) de boel te herstellen.
Was wel gemakkelijk als je dan spiegelschrift kon lezen, maar dat blijk ik na even proberen nauwelijks meer te beheersen. Maar met een beetje oefenen . . .