Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Telltale Games lijkt zijn tijdschema weer in orde te hebben. Op het tweede deel van The Wolf Among Us, Smoke and Mirrors, moesten we vier maanden wachten. Zijn opvolger A Crooked Mile deed er de helft van de tijd over. Gelukkig maar. De developer levert opnieuw een boeiend verhaal af met uitstekende karakters. Het had alleen iets langer mogen duren en meer ‘game’ bevatten.
Misschien moeten we ons daar bij neerleggen. Zoals ik in de eerste review meldde, dient de gameplay het verhaal. Dat we voornamelijk snel antwoord op situaties geven en onderzoek plegen hoeft niet erg te zijn, want zo komen we meer over de karakters te weten. Ook de Quick Time Events helpen het plot, waarbij de laatste van A Crooked Mile overigens briljant aansluit op de situatie.
Het verhaal gaat ook in een hogere versnelling. Bigby Wolf lijkt eindelijk zijn seriemoordenaar (of in ieder geval een serieuze verdachte) te hebben gevonden. De vogel is alleen gevlogen. Het hele verhaal jagen we achter zijn schaduw aan. Even lijkt Telltale ons een heuse race tegen de klok te geven, maar achteraf blijkt dat gewoon het script te zijn.
A Crooked Mile vergeet in ieder geval de karakters niet. Snow en Wolf nemen weliswaar het grootste deel van het verhaal voor hun rekening, de rest heeft ook een aandeel. We zien meer van Grendel, Holly en de gebroeders Tweedle, en hun personages worden alleen maar interessanter. Telltale introduceert verder wéér nieuwe ‘tales’, waarvan eentje een enorme impact maakt.
Iets meer pit
Zoals gezegd zit er niet veel game in The Wolf Among Us. Dat is niet perse vervelend. Zoals we al zeiden leidt al het onderzoek tot interessante plotwendingen en onthult het veel over de karakters in deze wereld. Jammer genoeg ontbreekt er een spannende ondervraging of knokpartij (zoals met Toad en The Huntsman) en een échte race tegen de klok had het spel erg veel goed gedaan.
De episodes duren nog steeds niet lang. A Crooked Mile is zelfs de kortste tot nu toe. Ik deed er in totaal anderhalf uur over. Het zijn een spannende negentig minuten, waardoor de speler zich niet bekocht voelt, maar er had best een half uur meer in gemogen. Het plot biedt ruimte voor een uitgebreidere knokpartij (of het voorkomen van eentje) of een heftige(re) ondervraging.
Er beginnen ook al wat twijfels op te borrelen over de ‘consequenties’ in de game. Eurogamer vroeg zich in zijn review af wanneer we écht geconfronteerd worden met onze keuzes. Niet helemaal terecht. In The Crooked Mile zie ik al resultaten van in eerdere delen gemaakte acties. Meestal subtiel, maar ze zijn er zeker. De grote gevolgen zijn er inderdaad echter nog niet.
The Wolf Among Us blijft toch boeien. A Crooked Mile duurt maar anderhalf uur en zou best wat meer gameplay kunnen gebruiken. Het plotverloop en de karakters zorgen er echter voor dat je hem in één ruk uitspeelt en vervolgens ongeduldig wacht op het volgende deel. Laten we hopen dat nummer vier (In Sheep’s Clothing) net zo snel verschijnt als deel drie. Want ik kan niet wachten.