Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Max Payne is voor mij een relatieve onbekende. Het is als een oom van wiens bestaan je wel weet maar die in je beleving niet telt omdat je hem maar twee keer hebt gesproken op zo’n typisch familiefeest. En als je dan hoort dat zijn kleinzoon dik in orde schijnt te zijn voelt het toch alsof je weinig recht hebt om met hem om te gaan als familie. Zo voelt het voor mij nu een beetje, want ik ben LTTP, zoals dat in goed forumgezwets heet. Ik was geen PC-gamer in de tijd van Max Payne, of Max Payne 2, of pretty much ever, maar nu dat deel drie komt ligt de zaak anders. Niet in de laatste plaats omdat Rockstar Games de titel naar zich toe heeft getrokken, want die jongens houden zich niet op aan rommel. Ze waren vriendelijk genoeg om me te laten kijken naar een versie en nu weet ik hoe het met the new and improved Max Payne is: prima, voor zover ik kan zien.
In de basis is de opzet van Max Payne 3 hetzelfde gebleven: je speelt als Max en je belangrijkste wapen is de mogelijkheid om (al dan niet tijdens een duik richting de vloer) bullet-time in te gaan, waardoor de wereld vertraagt en je (meestal mid-sprong) de mogelijkheid krijgt om je vijanden neer te knallen. En vijanden, daar zijn er genoeg van want Max trekt nogal wat gekken met geweren aan, zo blijkt.
En zoals je ook mag verwachten is de uitvoering van het verhaal (inclusief de interne dialoog van Max) weer in een apart stijltje uitgevoerd. De traditionele comic-panels zijn vervangen door verschillende stukken van een scène in bewegende panelen langs elkaar te zetten, wat het zelfde idee veel dynamischer maakt. Ook wordt er veel meer van het verhaal in-game verteld, zoals je dat van een moderne shooter mag verwachten. Althans, zo werd het verteld bij Rockstar, want zo veel was er nog niet te zien in het actiegerichte stuk dat ik te zien kreeg. Het verhaal brengt hem van New York (waar we een stukje van te zien kregen) naar Sāo Paulo, waar hij (zoals gewoonlijk, heb ik me laten vertellen) een diep dal door moet gaan. De locaties zijn met veel detail weergegeven, van het grauwe NYC met zijn constante regen tot het kleurrijke Zuid-Amerika. Veel verder wilde men nog niet op het verhaal in gaan dus daarvoor zullen we moeten wachten tot de release in mei.
Wat vooral opviel in de demo was het aantal kogels dat ik heb zien rondvliegen. Letterlijk. Als onderdeel van de verbeterde bullet-time die Max Payne 3 heeft was het namelijk zaak om de animaties flink te verbeteren ten opzichte van wat je normaal ziet in een actiegame in de derde persoon. Normaal valt er veel weg te moffelen op animatiegebied, maar als alles in hyperslowmotion te zien is vallen lompe, hoekige of anderszins onrealistische animaties enorm op. Daar is dus een hoop werk in gaan zitten, tot en met het apart animeren en laten zien van elke kogel die uit een geweer komt(!) Je krijgt bij het neerknallen van elke groep vijanden bij de laatste -als signaal dat de actie er even op zit- een killcam à la CoD, waarbij alles in volledig controleerbare slow motion gaat. In de demo die ik zag zag ik dan ook letterlijk de laatste kogel die de paramilitaire schurk op me afschoot uit zijn geweer komen terwijl de mijne hem naar de eeuwige jachtvelden bracht en dat effect is precies wat de ontwikkelaars wilden bereiken.
Kijk, laten we elkaar niks wijsmaken, Max Payne is in principe een ouderwetse shooter waarbij je karakter een schier onverslaanbare badass is tijdens de vuurgevechten wiens onverslijtbare armen en schouders nooit lijden onder zijn neiging om zichzelf elke 20 seconden horizontaal de lucht in te gooien om drie à vier man per keer neer te leggen. Je kogels kunnen op, maar dat is meer een theoretische mogelijkheid dan een echte issue en zeker als je de richtmethode op standje GTA (wijs richting een vijand en je hebt hem in het vizier) zet kun je gewoon genieten van de geweldsorgie. Voor zover ik weet is dat ook wat mensen leuk vinden aan Max Payne, dus de fans kunnen gerust zijn. Experts kunnen zelf precies richten voor die head- of bodyshots, want vijanden reageren realistisch als je ze bijvoorbeeld in het been schiet. Ze reageren sowieso realistischer dan het meeste kanonnenvoer dat je in games ziet, want ze schrikken ook gewoon als er vlak naast hen iemand wordt neergeschoten.
Of het actiegedeelte van de game -hoe entertaining dat er nu ook uitziet- lekker gaat samenspelen met de uitgebreide verhaalsegmenten en het dieperliggende verhaal is me nu even niet duidelijk, maar met dat gedeelte heeft Rockstar zich nu bemoeid en daar zal meer nadruk op gelegd gaan worden. Je zou je kunnen afvragen of de rest van de game die evolutie mee kan maken, maar misschien is dat eigenlijk helemaal niet zo belangrijk. Wat belangrijk is dat de game die Max Payne altijd wilde zijn nu mogelijk is geworden dankzij de techniek van deze generatie game-machines. Door het fysieke aspect van de schietpartijen op alle fronten te accentueren en in detail uit te werken (er wordt hard gewerkt aan de manier waarop Max zijn gewicht verlegt als hij opstaat na een snoekduik, om maar een voorbeeld te noemen) komt er een apart soort van pseudo-realisme als tegenhanger van het bizarre universum waarin de de heer Payne zich voortbeweegt, iets dat gek genoeg niet langs elkaar wrijft maar zich onderling beter maakt. En dat kan alleen maar goed nieuws zijn voor diegenen die op de terugkeer van Max aan het hopen waren, want zoals ik al zei: Max is doing fine.
Max Payne 3
Uitgever: Rockstar Games
Release: 18 mei 2012 (PC versie 1 juni)
Platforms: PC, Xbox 360, PS3