Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Een nieuwe studio voor een bestaande franchise, gamers beginnen bij dat gegeven al te huiveren. Niet altijd terecht. Double Helix Games stond bekend om zijn matige spellen, maar leverde een uitstekende Killer Instict en Strider af. Kan Keen Games hetzelfde doen met Sacred 3?
Om gelijk maar het antwoord te geven: nee. Keen weet de serie niet een nieuwe impuls te geven. Sterker nog, de meeste Sacred fans zullen dit deel eerder als een grote stap terug zien. Dat geven ze inmiddels ook gretig op Metacritic aan. De user ratings liggen tussen de 1,3 en de 3,2.
Wat ging er mis? Keen besloot om van Sacred 3 meer een lichte hack & slash game te maken. Alle zware RPG elementen gingen eruit. Geen uitgebreide skill trees, geen manieren om je karakter(s) uniek te maken en – nog erger – gedode vijanden leverden geen loot op.
Bovenstaande zou nog kunnen werken als alle personages een uitgebreid arsenaal aan aanvallen hadden gehad. Helaas blijft het bij een klein aantal bewegingen: een roll/block, een standaard slag, een “bash” die schilden breekt, twee speciale/magische technieken en een ondersteunende “geest”.
Je krijgt overigens wel upgrades, maar die voegen weinig toe aan de speelervaring. Ze voelen meer aan als een statistische uitbreiding dan iets waarmee je jezelf ineens als een beest van een krijger waant. Dat maakt de single player – ondanks de horde aan vijanden – wat saai.
Keen Games doet zijn uiterste best om te amuseren, maar dat helpt nog veel minder. Sacred 3 gooit er zoveel mogelijk humor tegenaan, maar die werkt eerder niet dan wel. Het werd zelfs zo irritant dat ik uit pure wanhoop het geluid van mijn tv maar uitzette.
De multiplayer redt de game enigszins. Keen verbindt je tijdens het opstarten van het spel gelijk met andere spelers. Slim, want daardoor krijg je nog wat spektakel. Ook zijn je vechtmakkers je grootste concurrenten tijdens het verzamelen van de punten en het goud – wat weer een extra uitdaging oplevert.
Sacred 3 is ook geen slechte game. Afgezien van de vreselijke humor doet Keen Games weinig fout. Er zitten geen spelbrekende bugs tussen, het ziet er best aardig uit en de stemacteurs zijn redelijk goed. Zelfs voor de irritante karakters beginnen je langzamerhand een beetje sympathiek te vinden.
Dat maakt het alleen geen Diablo- of Torchlight-killer. Vooral de eerste deed je hunkeren naar het volgende niveau omdat er dan weer een nieuwe move te wachten stond die hoogstwaarschijnlijk iets spectaculairs deed. Sacred is te tam om tegen die games op te boksen.
Een aardige multiplayer game voor een regenachtige zondagmiddag, zo zou ik Sacred 3 willen omschrijven. Mensen die niet bekend zijn met de serie en niet erg veeleisend zullen dit wel grappig vinden. De echte fans kunnen dit te simplistische deel beter links laten liggen.