Alice: Madness Returns is niet alleen thematisch verziekt

Alice is dat lieve meisje dat door een konijnenhol valt om vervolgens terecht te komen in een wereld vol fantasie en schattige konijntjes. In het vervolg op American McGee’s Alice, Alice: Madness returns is iedereen weer aanwezig met uitzondering van de schattige konijntjes. Alice: Madness returns in een 3rd person action game met een flink aantal puzzelelementen.

Het verhaal gaat verder waar American McGee’s Alice gestopt was en dit keer is Alice op zoek naar de dader van de moord op haar ouders. Die eerste game heeft indertijd veel indruk op mij gemaakt omdat de stijl en variëteit aan wapens mij een flink aantal uren bezig hield. Gaat Alice: Madness returns mij weer mee nemen naar die mooie wereld of wordt het toch een fiasco van begin tot eind?

The Good
Leuk van de makers is het toevoegen van een code om het origineel te downloaden. Tof dat ontwikkelaars de echte fans voorziet in de full Alice experience!

Wat in Alice Madness returns opvakt is het neerzetten van een stijl die alleen door een paar echte creatievelingen is ontwikkeld. Zo mooi als dat de originele Alice is, zo duister is de Alice in deze game, maar wel op een manier waarbij het verhaal je pakt. Elke personage in de game is op een leuke manier neergezet, er is voldoende variëteit aan wapens en Alice beweegt zich vloeiend door de psychose die sommige levels te bieden hebben. De levels brengen een grote diversiteit aan omgevingen en er zullen vast momenten zijn dat je met open mond rond kijkt.

The Bad
Wanneer je je mond dan weer hebt gesloten en beter gaat kijken, dan zie je pas hoe slecht de details zijn, sommige textures zijn gewoon slecht uitgewerkt en onderdeling die niet goed op elkaar aansluiten. Helaas komt dit de ervaring niet ten goeden, sterker nog: je gaat je er aan irriteren.

Vroeger (in 2002) had je nog van die games waarbij er onzichtbare muren waren. Je wist dat de maker van de game dit had gedaan omdat je waarschijnlijk ergens naar toe wilde wat niet de bedoeling was. Tegenwoordig wordt dit gewoon op een mooie manier verwerkt in de omgeving en zorgen ze er wel voor dat je altijd op het rechte pad blijft. Bij Alice: Madness Returns is bijna alles een onzichtbare muur en zul je ook dus regelmatig vast lopen.

The Ugly
Als je dan even voorbij die onzichtbare muren kijkt, dan zie je dat Alice: Madness Returns gewoon een basic 3rd person action games is en niet meer. Dat is voornamelijk te danken aan de eentonige gameplay. Na 2 uur de game te hebben gespeeld, is elke move, jump of actie wel de revue gepasseerd. Echte vernieuwing door de game heen is er niet waardoor je na een tijdje de lust om verder te spelen verliest interesse.

Wat spijtig is want had spel wel enige gameplay gehad dan zou het een van de beste 3rd person games kunnen zijn van dit jaar. Maar nu dit ontbreekt gaan dingen zoals slecht afgewerkte graphics en onzichtbare muren opvallen en dat had niet gehoeven.

Conclusie
Alice: Madness Returns deed met me wat het zou moeten doen en dat is mij terug brengen naar die mooie wereld die verziekt wordt door de psychose waarin Alice zich verkeert. Helaas word deze trip al snel verpest door de matige uitgevoerde graphics en de saaie gameplay. Alice Madness Returns zal niet alleen de echte fans teleurstellen maar ook de nieuwkomers die hopen op een 3rd person action game met een goed verhaal.

En met een 18+ rating en duistere insteek is het niet eens geschikt voor de jongere doelgroep, dus zelfs het ‘leuk voor de kleintjes’-argument gaat niet op. Stijl maakt veel goed, maar je moet wel heel erg van American McGee’s stijlhouden om de magere gameplay te kunnen tolereren.

^{Alice: Madness Returns, ontwikkeld door Spicy Horse voor de PS3, Xbox 360 (getest) en PC en uitgegeven door EA op 16 juni 2011}