Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Borderlands is een beetje de iPhone 5 van games, zo lijkt het wel. Iedereen wist al lang en breed wat ‘ie kon verwachten voordat het uit was en ondanks de grote aantallen kleine en grote verbeteringen weet het niet helemaal hetzelfde enthousiasme op te wekken dat iets nieuws, een verrassing losmaakt bij journalisten. Ja, het is goed. Meer dan goed; de beste tot nu toe. Maar misschien zat er in het achterhoofd toch hoop op een revolutie. Onterecht? Zeer zeker. Want een hele goede game bekritiseren omdat het iets niet is, dat is één van de hoofdzonden van het recenseren. Dat doe je niet. Maar er niets slechts over zeggen is niet hetzelfde als laaiend enthousiast zijn over datzelfde. En dus word ik gedwongen om ergens te zeggen: “als je van Borderlands hield zul je ook van Borderlands 2 houden.” Nou. Daar. Heb ik dat al gehad. Maar dit is geen game voor de fans van de vorige. Dit is, nu nog meer dan bij de eerste, hét alternatief voor mensen die ‘gewone’ shooters al een beetje moe zijn.
The Good
De cyber-Hillbilly stijl die de eerste Borderlands karakteriseerde is terug en de bijbehorende karakters ook: het verhaal is een stuk beter dan in de eerste (je zou ook kunnen zeggen dat er deze keer een verhaal is) en geeft je acties wat meer context. De vier karakterklassen waar je uit kunt kiezen zijn anders dan die uit de eerste Borderlands maar de originele vier worden wel in het verhaal verwerkt. De klassen zijn deze keer enorm verschillend en hoewel je niet kunt switchen halverwege de game zijn er een aantal goede systemen ingebouwd zoals de mogelijkheid om je skillpunten makkelijk anders in te delen op een hoger level en de Badass Points, extra voordelen die je ook in een eventueel volgend karakter een bonus opleveren.
Waar Borderlands 2 meteen in uitblinkt is in het wapentuig: de ‘bazillion’ wapens die je kunt vinden in de game zijn veel meer dan in de eerste game en dus duizend maal zoveel unieker dan die van alle andere shooters. En waar zit dat in? Een makkelijke vergelijking is Diablo, maar dan met schietgeweren; van vuursnelheid, het element dat bij de kogels gevoegd wordt, of er wel of niet zoom op zit, het aantal kogels voordat je moet herladen, en zo nog een tiental variabelen maken dat wapens niet alleen maar een hoopje andere stats zijn, maar echt karakter hebben. Het beste voorbeeld ven hoe goed dat werkt is dat je niet per sé meteen je huidige wapen wilt opgeven voor iets anders dat sterker is. Je kunt in totaal vier wapens tegelijk met je meedragen en daar zit een bepaalde balans in die je niet graag omver gooit.
Het voordeel is -zeker in vergelijking met het eerste deel- dat er ook nog wat te schieten valt, want de vijanden die je moet pakken gedragen zich –zoals beloofd– wat intelligenter dan in de vorige game. Zeker als je op hogere levels speelt ben je heel snel tegen grote aantallen vijanden aan het spelen en dan maakt een upgrade van de AI wel degelijk verschil. Er is weinig leuker dan met vier man tegelijk een missie te spelen en te genieten van de explosieve chaos die dat onvermijdelijk met zich meebrengt. De missies zetten je om de zoveel tijd op het verkeerde been of komen met een bizarre reden om hordes vijanden naar het hemelrijk te sturen, waardoor je het MMO-waardige aantal missies niet als een dom lijstje ziet maar als een kans om weer iets leuks mee te maken. Dat hangt deels samen met de humor die gebezigd wordt, al zal die niet voor iedereen zijn. Iik heb mezelf af en toe moeten oprapen, maar evenredig vaak plaatsvervangende schaamte gevoeld, dus het gaat alle kanten op.
The Bad
Er zitten een hoop verschillende gebieden in Borderlands 2 ten opzichte van de eerste game, maar waar de variëteit vooruit is gegaan lijkt de topografie verder niet overal even succesvol: in veel gebieden is het volstrekt onduidelijk hoe je vanuit een bepaald punt ergens anders uitkomt, wat deels aan de slechte (2D) kaart (en waypoints) ligt en deels aan de onlogische opbouw van bepaalde levels. Daarnaast is het nog steeds zo dat bepaalde delen niet begaanbaar zijn en zorgen dat je onmiddelijk dood gaat als je er op springt, terwijl het stukje ernaast dat niet heeft. Daarnaast is het enorm jammer dat de levels niet echt verbonden zijn en je nog steeds van laadscherm naar laadscherm gaat. Zeker omdat het aantal warp-punten, die je een gang door de zeer uitgestrekte en lege levels kunnen besparen, omlaag lijkt te zijn gegaan sinds de eerste game. Dat is een onnodig beslag op de tijd van je spelers en zeker als bijna alle opdrachten je ergens anders heen laten gaan om ze in te leveren wordt dat al snel irritant.
Ook is het enigzins jammer dat de manier waarop je gevonden wapens vergelijkt, weggooit of anderszins beheert niet zo denderend werkt. Je kunt wel bepaalde wapens markeren, maar het levert je geen tijdswinst op. Dat lijkt een overdreven punt om te maken, maar als je ziet hoe vaak je staat te kijken of een bepaald schild, geweer, of wat je ook vindt beter, slechter of alleen anders is dan wat je al hebt. Hoe vaak ik al niet op mensen heb moeten wachten omdat ze “even moesten kijken of dit wat is” en ik heb dezelfde ellende gehad als ik weer eens een paars wapen had geraapt dat toch niet beter bleek te zijn dan wat ik had. Ongelijkheid van gear is ook een veel voorkomend probleem, trouwens: als je met spelers van een lager niveau speelt heb je niets aan alle beloningen die missies opleveren, als je met hogere niveaus meespeelt kun je niets gebruiken (en mis je de context om te zien of iets echt goed is) en als je allemaal een vergelijkbaar level hebt zul je zien wie de ratten in je vriendengroep zijn, die je gewoon laten liggen doodgaan omdat er iets verderop een blauw of paars wapen uit de eindbaas is gevallen die je met je laatste adem hebt neergeschoten. Hufters dat het zijn.
The Ugly
Net zoals de eerste game is Borderlands 2 een super co-op centrische game, die net zoveel laat afhangen van de kwaliteit van je medespelers als wat er geboden wordt door de ontwikkelaars. Dat is prima, als dat de manier is waarop je de game gaat spelen, maar wees gewaarschuwd: in je eentje is er beduidend minder aan. Niet alleen omdat de humor van de game beter is als je hem deelt of als andere mensen je kunnen vertellen waar een grap aan refereert, maar voornamelijk omdat de actie niet gebouwd is voor één speler. Sterker nog: er zullen missies zijn die je in je eentje eigenlijk nauwelijks zult kunnen afmaken en daarnaast zijn de verschillende klassen er ook op gemaakt om goed samen te werken en een eigen rol te vervullen in een gevecht, zoals dat in MMO’s ook gaat (onafhankelijk van de kwaliteit van het gebodene hier verbaast het me sowieso hogelijk dat deze serie nog niet die kant is uitgegaan.)
Zorg dat je in elk geval iemand hebt die je op sleeptouw kan nemen, maar ook daar is voorzichtigheid geboden: je kunt met iemand gaan meespelen die een veel hoger level is dan jezelf om heel snel heel veel levels vooruit te gaan (de game kijkt altijd naar diegene die de game host voor de moeilijkheidsgraad) maar het is dan alsof je in de derde wereldoorlog gaat meevechten met een katapult: je kunt er wel doen alsof je bijdraagt, maar je bent er voor spek en bonen bij. Daarnaast is het zo dat als je te ver vooruit wordt getrokken je eigen vooruitgang in de game veel minder leuk wordt doordat elke vorm van uitdaging weg is totdat je weer uitkomt bij missies die overeen komen met het level dat je ‘extern’ behaald hebt.
Conclusie
Borderlands 2 is gewoon een hele goede shooter, omdat de game het schieten -hoe gek het ook klinkt- echt voorop zet: de wapens, de mogelijkheden die je hebt om daarmee te experimenteren en de manier waarop de missies zijn opgezet zorgen ervoor dat je voornamelijk bezig bent met waar de game goed in is. De vooruitgang die de game heeft gemaakt ten opzichte van de eerste Borderlands maakt het makkelijker om samen te spelen, maakt je tegenstand interessanter en duwt je steeds richting het belangrijkste: het uitproberen van je nieuwe gave wapens, in de hoop dat er nog wat leukers uit de vijanden valt, wat je weer kunt gebruiken om…het cirkeltje is mooi rond en je kunt je wellicht ergeren aan de humor die in de game zit, maar verder is dit een hele mooie tweede Borderlands. De volgende game in de serie (want die komt er) zal het over een andere boeg moeten gaan gooien, maar voor nu heeft Gearbox een game neergezet die veel andere shooters wat kan leren over het uitspelen van je sterke punten.
Borderlands 2, ontwikkeld door Gearbox Software voor Xbox 360 (getest), PS3 en PC en uitgebracht door 2K Games op 21 september 2012