Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Je kunt veel zeggen van Resident Evil: Revelations, maar niet dat het geen ambitie heeft. Want waar de handheld-consoles in het verleden vaak uitgeklede versies van al verschenen games waren (kan iemand me uitleggen waarom de PSP nooit een game uit de serie heeft mogen krijgen?) is dit de eerste Resident Evil die meetelt. Maar was dat wel een goed idee? Kan de 3DS dat wel aan? En belangrijker nog: wil je dat als speler wel hebben? Tja, eigenlijk niet echt. Want hoewel je ook niet kunt zeggen dat Revelations geen goed spel is, is het niet zo’n beste Resident Evil en zijn het de elementen die erbuiten vallen die de game redden. Dat, en het Circle Pad Pro, trouwens.
The Good
Revelations is een mooie reclame voor de grafische mogelijkheden van de 3DS. Ik wist niet dat Nintendo’s kleintje een game er uit kon persen die er zo goed kon uitzien en ook nog eens zo soepel kon lopen. Alle omgevingen, met name het cruiseschip, zitten vol detail en de filters en andere effecten die gebruikt worden maken het een sfeervolle game. En dat is niet alleen zo in de reguliere graphics: zelfs de 3D is 3D’er dan andere games. Hoe ze dat hebben gedaan weet ik ook niet, maar je kunt het effect dat de 3DS van zichzelf eruit kan gooien versterken en het verschil is enorm, met dito beleving. Het is één van de eerste games waar ik de 3D echt miste als ik ‘m even tussendoor uitzette, net zoals je deze ook niet zonder geluid moet spelen. Sterker nog: koptelefoon op, want speel dit in een bus (in het licht) met achtergrondlawaai en je mist de helft van de sfeer.
En die sfeer draait zoals altijd om de angst voor de steeds terugkerende zombies (of ja, waterzombies, ik weet eigenlijk niet wat de meeste moeten voorstellen) en of je nog wel genoeg kogels en green herbs hebt om dat te overleven. De wapens zijn dit keer wel beter, wat alles te maken heeft met de upgrades die je ervoor kunt krijgen, wat een leuk verzamelelement toevoegt aan het eindeloos rondlopen en openmaken van deuren met ankers er op. Ook slim is dat de ingebouwde achievements je ook extra upgrades opleveren, dus het heeft zelfs nut om er achteraan te gaan. Zo speel je ook al snel de Raid-missies vrij en die zijn erg leuk. Ze zetten je met een voorgeschreven set wapens in korte, uit op de gewone missie gebaseerde stukjes level met wat zombies er in en dan kun je voor tijd en score spelen. Doe je het goed, win je upgrades, wapens en karakters om de Raid mode mee te spelen en ook de score in het verhaal levert punten op die je hier kunt gebruiken. Het is een leuke toevoeging op de formule, al doet het in principe niks dat je niet al in het verhaal hebt gedaan qua schieten.
In dat verhaal wordt er trouwens wel weer ouderwets gepuzzeld en dat beviel me erg goed. Het is (gevechten daargelaten) een zelfde soort ervaring als de eerste Resident Evil en dat heeft wel iets. Daar wordt goed gebruik gemaakt van de touchscreen (ik zal het losschroeven van de panelen maar even vergeven). Dat wordt sowieso overal goed gedaan, het management van je items en wapens is niet altijd even makkelijk geweest in Resident Evil games maar dat is hier goed in orde, gelukkig.
The Bad
De besturing van Revelations stribbelt constant tegen, wat niet ligt aan het (als je slim bent) meegeleverde Circle Pad Pro, maar meer aan de manier waarop de besturing is ingericht. Het zal iets met de 3D te maken hebben, maar als je de game probeert te spelen als RE4 gaat je de boot in. Zet het mikken op de eerste persoon, dan gaat het beter. Ironisch trouwens, bundel je een accessoire bij een game om het mikprobleem op te lossen en verknal je het dan aan de andere kant.
Een ander probleem is dat je behalve je directe omgeving geen duidelijke kaart kunt oproepen en dat maakt het op het cruiseschip (waar je toch een heel groot gedeelte van de game doorbrengt) soms verdomde lastig om te zien waar je ook alweer heen moest. Het duidt echter op een nog dieper liggend probleem: ondanks dat Revelations zijn best doet om de actie op te delen in stukken van rond de drie kwartier met een begin, einde en “previously on”-stukje om je weer even bij te praten verandert dat niets aan de layout van het schip, dat uiteindelijk toch één groot stuk is dat met allerlei paadjes, deuren die alleen met bepaalde sleutels geopend kunnen worden en andere verbindingen doorspekt is. En die onthou je dus niet als je na een paar dagen weer eens een stukje gaat spelen.
Het verhaal en vooral de teksten en voice-acting van de karakters in Revelations is zelfs voor RE-maatstaven belachelijk, en dan moet je toch echt je best doen. Bij sommige stemacteurs is de verveling/kater/desinteresse dusdanig te horen in hoe ze hun tekst ingesproken hebben dat ik persoonlijk verbaasd ben dat ze het er in hebben laten zitten. Het verhaal is ook niet het sterkste, zeker omdat er te vaak gewisseld wordt van locatie er karakter, wat je constant uit de mood haalt die op het schip juist heel goed erin zit. Voor de variatie is het een goede zaak, maar wellicht was het beter geweest om niet zoveel heen en weer te springen, maar dan loop je toch weer tegen die strubbeling aan die de game constant heeft tussen het platform waar het op zit en het soort ervaring dat het probeert te zijn.
The Ugly
Tja, dan moeten we het toch even over het Circle Pad Pro hebben. Deze “accessoire” kun je in een pakket met Revelations krijgen, wat op zich voor diegenen die behoefte hebben aan een tweede analoge stick op hun 3DS (en wie heeft dat niet?) een goede deal is: een losse CPP kost namelijk €20 en in het pakket krijg je hem voor een tientje erbij. Maar eerlijk is eerlijk: het ziet er ook uit alsof het een tientje is. Want in de historie van lelijke add-ons is dit toch het aller-, aller-, allerlelijkste ding dat ik ooit aan een gamemachine heb moeten koppelen. Maar ja, het werkt wel prima, al zorgt de plaatsing helemaal rechts van de knoppen ervoor dat bepaalde games die gebruik maken van twee sticks toch lastig zullen zijn om te spelen, omdat je met je duim de afstand tussen stick en knoppen niet kunt overbruggen, althans niet zonder binnen twee minuten kramp te krijgen. Voor Resident Evil is dat geen probleem, maar een Call of Duty of andere shooter die vereist dat je constant switcht tussen stickl en knoppen zou je er niet goed mee kunnen spelen, vrees ik.
Conclusie
Revelations probeert het beste van twee werelden te zijn en haalt dat net niet. Als je een in korte en bondige stukken op te delen ervaring moet bouwen is het lastig om de specifieke sfeer die een goede Resident Evil game heeft neer te zetten. En als je dan zo’n goede locatie als het cruiseschip blijft onderbreken met bijna lacherige interludes met “grappige” en “sexy” karakters en flashbacks die je als speler niets zeggen omdat de hele fictie niet gelinkt is met Umbrella, Wesker en andere zaken die Resident Evil Resident Evil maken, dan is dat enorm jammer. Want Revelations ziet er goed uit, heeft een aantal goede ideeën maar blijft uiteindelijk steken in “leuk tussendoortje”, terwijl het juist hét voorbeeld had kunnen zijn van een 3DS game die niet voor kids bedoeld is, maar wel de moeite waard.
Resident Evil Revelations, ontwikkeld door Capcom voor de 3DS en uitgebracht door Nintendo op 7 februari 2012
Verder lezen over Capcom
Gaming10.03.2019
Resident Evil 2 remake: zó haal je het verleden terug
PS4 review
Gaming07.02.2018
Monster Hunter World: gecompliceerde diepte
PS4 review
Gaming17.07.2017
Tokido wint EVO 2017 en is ‘wereldkampioen’ Street Fighter V
Gaming09.06.2014
Ultra Street Fighter IV: De laatste update die SFIV nodig heeft
Gaming19.12.2013
Echte Street Fighter kunst binnen handbereik
Gaming02.11.2013
En de beste verkopende Capcom game is…
Gaming02.10.2013
Mighty No. 9 eindigt op 3.8 miljoen. Verschijnt op alle platformen.
Gaming19.09.2013