Operation Flashpoint: Dragon Rising verscheen in 2009 en markeerde een belangrijke rebooth voor de franchise. Het originele Operation Flashpoint: Cold War Crisis verscheen in 2001, vergaarde veel lof en werd door een fanatieke community jarenlang levendig gehouden. Een echte militaire sim was geboren.
De Tsjechische studio achter het spel, Bohemia Interactive, en uitgever Codemasters brouilleerden echter. Codemasters bleef de rechten op de franchise behouden en begon vorig jaar opnieuw. Minder hardcore en een met een minder hoog simulatie gehalte dan voorheen, maar nog steeds 100 keer serieuzer dan de Call of Duty’s en Medal of Honor’s van deze wereld. Een bescheiden anderhalf miljoen verkochte exemplaren verder verschijnt in de eerste helft van 2011 al de opvolger; Operation Flashpoint: Red River.
” style=”width: 312px; border: solid 1px black; background: #FFE484; padding-top: 106px; padding-left: 192px; height: 196px;”>
Toch pakt Codemasters de zaken voor de opvolger van Dragon Rising anders aan. De grote open levels vol heuvels, gras en af en toe een gebouwtje zijn ingeruild voor meer diverse omgevingen waarbij de nog steeds enorme speelvelden deze keer ook nauwe steegjes, huisjes, dorpjes en nederzettingen kennen; hetgeen ruimte biedt aan close quarters combat.
Gebleven is de nadruk op squad gameplay oftewel spelen met je team. Dat geldt zowel in de singleplayer als in de multiplayer. Red River huisvest heen competitieve multiplayer; alles is coöperatief. Je kunt de volledige singleplayer met drie andere spelers van vlees en bloed doorlopen, of een van de verschillende multiplayer co-op spelstanden spelen, zoals Last Stand wat in basis neerkomt op Firefight uit Halo; alleen dan veel meer geworteld in realiteit en authenticiteit.
Gebleven is tevens het zogenaamde cirkelmenu waarbij de verschillende orders die je je computergestuurde teammaten toebrult, nu wat duidelijker (lees: begrijpelijker voor niet-militairen) zijn vormgegeven. Middels dit menu geef je aan waar je teamleden naar toe moeten, wat voor actie ze moeten doen en wat de tactiek van dat moment is. Al spelende verdien je punten waarmee je je gear uitbreidt – zoals elke shooter bijkans vandaag de dag. Alleen hier geen killstreaks, geen op afstand bestuurbare autootjes of alles verwoestende kernbommen.. alles blijft binnen de grenzen van het realisme. Het upgraden richt zich dus hoofdzakelijk op je wapenaanpassingen (hier zogenaamde ‘B-mods’) en je kledinguitrusting.
Het verschil in wapens is groot en dan met name de baan van je kogels. Zo zal een zwaar kaliber wapen verre van ideaal zijn om heen en weer te rennen en tegelijkertijd te schieten (strafen). Ook het salvo is in te stellen; een enkel schot per keer, een trio kogels of een burst. Het zijn al dit soort zaken die heel duidelijk stellen dat Operation Flashpoint: Red River geen Call of Duty is.
Een kleine handreiking is er wel. Zo kun je een lichte hulp in stellen wat Codemasters sticky aim noemt. Ook kun je desgewenst doorklikken naar de volgende nabije zijnde vijand(en). Maar een Rambo shooter is Operation Flashpoint: Red River is nog geen duizend jaar. Daarmee verschilt de uitstraling, gameplay en portrettering van de moderne oorlog wezenlijk van de vele andere (arcade) shooters die markt rijk is.
Operation Flashpoint: Red River verschijnt in het tweede kwartaal van 2011 voor PC, PlayStation 3 en Xbox 360