Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Nintendo heeft het verdomde zwaar. Laten we er geen doekjes om winden, de Wii U loopt voor geen meter en daar moet snel verandering in komen als men in Kyoto niet alleen maar afhankelijk wil zijn van de 1,2, en 3DS. Op Gamescom lieten ze een aantal titels zien die het volk moet doen besluiten om toch een Wii U te gaan aanschaffen en de games die ik daar gezien heb geven in elk geval hoop. Zelfs als alle andere uitgevers bij hun besluit blijven om de Wii U grotendeels te negeren, dan nog maakt Nintendo zelf net genoeg leuke spellen om het apparaat voor echte liefhebbers onmisbaar te maken. Of het systeem daarmee gered gaat zijn is nog maar de vraag, maar dat doet niks af aan de kwaliteit van deze games.
Ik heb kunnen proeven van vier titels, die stuk voor stuk een aanwinst zullen zijn voor gamers. Niet gespeeld waren Pikmin 3 (want al uit), Wonderful 101 (want inmiddels in review) en Wii Party U (want, sorry, niet aan deze jongen besteed). Het mag de pret niet drukken, want wat we kunnen verwachten in de komende maanden. In volgorde van releasedate zijn dat:
Legend of Zelda: Wind Waker HD (4 oktober)
Wind Waker is één van de meest controversiële Zelda’s, voornamelijk omdat spelers in 2003 niet helemaal klaar waren voor de cel-shaded look van de game. Wat ook niet hielp was dat het laatste kwart van Wind Waker niet zo bijster interessant was, voornamelijk omdat (zo bleek later) een aantal dungeons vanwege tijdnood uit de game gehaald zijn en er dus al zeilend rond de eilanden niet genoeg te doen was. Dat aspect wordt voor deze remake aangepast zodat alles wat sneller gaat. Dat heb ik niet kunnen zien, maar een andere welkome verandering is dat je items nu op de Gamepad geselecteerd kunnen worden en alleen dat al scheelt enorm in de snelheid van spelen.
Ook niet onbelangrijk is dat de graphics uit het Gamecube-origineel de HD-behandeling hebben gehad en als er één game is die met minimale aanpassingen (want verwacht geen volledige makeover) nog steeds fantastisch uitziet dan is het Wind Waker wel. De strakke lijnen en kleurrijke omgevingen komen in widescreen HD verdomde goed tot hun recht en aangezien we nog ver verwijderd zijn van een echte nieuwe HD Zelda is dit een heel fijn doekje voor het bloeden. Ik weet persoonlijk na tien jaar niet meer zo veel van hoe deze game ook alweer ging, dus ik verheug me op een tweede ronde.
” style=”width: 312px; border: solid 1px black; background: #FFE484; padding-top: 97px; padding-left: 192px; height: 186px;”>
Donkey Kong: Tropical Freeze (december)
Als je iemand uit 1993 zou kunnen trekken die geen idee had van wat 3D-games allemaal zouden gaan veroorzaken in de jaren daarna en hem Tropical Freeze zou laten zien zou die persoon het vermoedelijk zien als de natuurlijke evolutie van hoe platformers er in de toekomst uit zouden zien. Misschien dat hij (of zij, maar laten we eerlijk zijn, gameliefhebbers anno 1993 waren toch nog grotendeels jongens) wel zou opmerken dat er in al die jaren niets veranderd was aan de formule die bestond uit het verzamelen van KONG en bananen, het springen en uit tonnen geschoten worden en natuurlijk de mijnkarretjes. “Maar het ziet er wel prachtig uit,” zou hij zeggen, voordat zijn hoofd zou exploderen na het zien van een iPhone.
Maar goed, de man heeft gelijk: dit is precies wat je van Donkey Kong Country zou verwachten: meer van hetzelfde. Maar de demo van Tropical Freeze laat wel zien dat de rek nog lang niet uit de serie is en dat er alleen al in de uitvoering een hoop winst te behalen valt. De manier waarop de 3D in de platform-actie geïntegreerd is gaat verder dan de eerdere Wii versies en ook hier geldt eigenlijk dat een HD-versie van iets dat je eigenlijk al heel leuk vond wonderen doet voor de inleving. Daarnaast krijg je ook nog eens een hele nieuwe game, dus zelfs voor fans van de eerdere delen is het smullen geblazen. Alles dat DKC goed maakte is er nog steeds en is eenvoudigweg gekwadrateerd. En hoe zeer ik daar zelf ook om moet huilen, dan is het slechts bijzaak dat Retro Studios niet aan een nieuwe Metroid bezig is.
” style=”width: 312px; border: solid 1px black; background: #FFE484; padding-top: 97px; padding-left: 192px; height: 186px;”>
Mario Kart 8 (begin 2014)
Ik begin mezelf te herhalen, maar ik doe het alleen maar omdat Nintendo me geen keus geeft. Alweer een klassieke serie met gouden gameplay die nu eindelijk de stap naar HD maakt. Maar Mario Kart is eigenlijk nog een beter argument voor de mensen die zeggen dat Nintendo te veel op haar oude series leunt, aangezien er in elke versie weer tracks zitten die we met zijn allen al tien jaar aan het spelen zijn. Nu is dat natuurlijk niet erg, want ze zijn nog steeds fantastisch en elke nieuwe upgrade die de serie krijgt maakt het leuk om hetzelfde net anders nog eens te doen. Het is fucking Mario Kart, man, wat wil je nog meer? Het is geen toeval dat deze serie in haar eentje een groot gedeelte van de Nintendo-systemen weet te verkopen sinds de jaren ’90.
Mario Kart vernieuwt deze keer met banen die ook ondersteboven en tegen de muren aan ruimte geven om te racen, iets dat heel goed werkt aangezien realiteit niet hoog op de agenda staat bij de serie. Het is een aanvulling die de gameplay van de serie alleen maar versterkt en je als racer nog meer mogelijkheden geeft om een sluipweggetje te vinden en risico’s te nemen tijdens de race. Het belangrijkste is echter dat het gevoel van Mario Kart, die specifieke manier van racen, powerups gebruiken en in de gaten houden wat je positie is overeind is gebleven van wat ik heb gespeeld op Gamescom.
Jammer is dat de Gamepad nauwelijks gebruikt wordt (een achteruitkijkspiegel zou niet verkeerd zijn, in plaats van de toeter die je nu hebt) maar daarom kun je wel gewoon (net zoals in alle games die ik zag, trouwens) alleen op de Gamepad spelen. Het mag duidelijk zijn dat de HD-look een goede is voor Mario Kart, waarbij het nadeel natuurlijk is dat de game er niet voor de kerst gaat zijn. Jammer voor ons Wii U-bezitters, maar nog meer voor Nintendo zelf. Want een nieuwe Mario én een nieuwe Mario Kart zou wel wat kassa’s kunnen laten rinkelen en dat is hard nodig.
” style=”width: 312px; border: solid 1px black; background: #FFE484; padding-top: 97px; padding-left: 192px; height: 186px;”>
Bayonetta 2 (ergens in 2014)
Platinum Games lijkt volledig opgeslokt door Nintendo. Na het recente The Wonderful 101 gaat de studio met Bayonetta 2 komen in het volgende jaar en dus lijkt het erop dat de ontwikkelaar weinig tijd heeft voor non-Wii U-gerelateerde zaken. Niet dat dit erg is voor bezitters van de console, want Platinum weet wel hoe ze een game aantrekkelijk kunnen maken en van wat ik heb gezien tijdens de demo is het nog steeds zo hectisch als in het eerste deel. Ik dacht niet dat het mogelijk was, maar het demolevel dat ik te spelen kreeg wist de intensiteit van de vijanden, moves en eindbazen nóg verder op te schroeven dan de eerste Bayonetta al deed en terwijl ik met een grote grijns op mijn gezicht tegen een monster dat maatje flatgebouw had aan het vechten was dacht ik “dit heb ik gemist.” God of War, Devil May Cry, het is allemaal indrukwekkend en prachtig mooi gemaakt, maar de onversneden waanzin waaruit Bayonetta is gemaakt slaat echt alles.
AAn het vechtsysteem is weinig veranderd: je moet nog steeds op cruciale momenten de aanvallen van vijanden ontwijken om in slow-motion nog meer schade te kunnen doen en je bizarre speciale aanvallen te kunnen inzetten, die nog steeds een grote dosis knoprammen in zich hebben om de schade op te schroeven. Dat is wel ook het enige moment dat gerammel op je controller iets oplevert, want het is nog steeds geen game bedoeld voor beginners. Ook hier was er niet echt iets te doen met de touchscreen op de Gamepad, al zou er wel een soort modus voor beginnelingen moeten komen waarbij je vijanden aanraakt om ze aan te vallen in plaats van al dat lastige gedoe met knoppen. Maar laten we eerlijk zijn, als je zit te wachten op Bayonetta 2 is het lastige gedoe met knoppen precies wat je leuk vindt. Geen titel dus die grote verkopen zal veroorzaken, maar wel eindelijk een game op de Wii U die de harde kern niet zal willen missen.
” style=”width: 312px; border: solid 1px black; background: #FFE484; padding-top: 97px; padding-left: 192px; height: 186px;”>
Gaat dit alles genoeg zijn voor Nintendo om het tij te keren? Nee, vrees ik. Maar het betekent wel dat je in 2014 best een Nintendo-machine kunt kopen (vermoedelijk dan voor nog iets minder geld dan het nu kost) en dat je dan een steeds groter groeiende set games hebt die Nintendo alleen maar kan maken en die echt de moeite waard zijn om te spelen. Dat met in Kyoto geen behoefte heeft om de next-gen race mee te rennen mag duidelijk zijn, maar wellicht kunnen ze hun eigen niche wel zo aanlokkelijk maken dat ze kunnen blijven overleven. Na het spelen van al deze titels heb ik daar maar één ding over te zeggen: ze moeten blijven overleven, want zoals het klokje bij Nintendo tikt, zo tikt het toch nergens anders.
Verder lezen over Nintendo
Gaming08.04.2024
Tijdmachine: Nintendo Wii Balance Board was een giga gamegadget
Gaming02.04.2024
6 Nintendo Switch-games waar we dit jaar naar uitkijken
Gaming15.03.2024
Nintendo laat emulator Yuzu dik betalen: maakt andere emulators bang
Gaming10.03.2024
Happy Mar10-day! Lego onthult Mario Kart Lego
Gaming26.02.2024
Nintendo Switch 2: alles wat we tot nu toe weten
Gaming22.02.2024
De eerste Xbox-exclusieve game is nu uit op Nintendo Switch
Gaming24.01.2024
Straks kun je geen online multiplayer meer spelen op Wii U en 3DS
Gaming03.01.2024