Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Neverdead was een fijne verrassing: na de intrigerende eerste trailer van de game, waarin je iemand speelt die niet dood kan gaan, kwamen er wat minder fijne berichten over de actiegame. Nu dat we echter op Gamescom zelf even hebben kunnen spelen blijkt het een heel vermakelijke twist te zijn op de actieformule die veel games van deze soort gebruiken. Doordat protagonist Bryce niet kan sterven, is het geen probleem als hij een arm er af geschoten krijgt. Of een been kwijtraakt. Of uiteindelijk als rompje rondhupst. Zolang hij zijn hoofd niet kwijtraakt, hupst/strompelt/rolt/sleept hij zich naar zijn ledematen toe en groeien ze onmiddelijk weer aan. Maar hoe breng je uitdaging naar een game waarbij je niet af kunt gaan?
Het antwoord daarop is tweeledig. Aan de ene kant zijn de demonische vijanden zodanig vervelend dat je gewoon niet verder komt als je de hele tijd je ledematen moet gaan oprapen en moet je ook nog eens oppassen dat niemand je hoofd verorbert. Aan de andere kant is er een meisje die je moet zien te beschermen van het demonische tuig. En die kan wel degelijk sterven, waardoor je als een soort van oneindig meat shield voor haar moet fungeren.
En als je nu denkt: “oh man, een oneindige escortmissie, dat moet toch vreselijk frustrerend zijn?” dan is dat terecht, gezien de historie van games waarbij je een AI moet zien te behoeden voor gevaar. Maar het lijkt er op dat je vrouwelijke metgezel zichzelf redelijk kan redden zo lang jij aan het vechten bent, of je rechterarm zoekt. Ook leuk is de nadruk op het feit dat je niet dood kunt in alle mechanieken van de game. Je wordt constant aangespoord om jezelf in de fik te zetten, te laten ontploffen of te laten pletten door gedeeltes van de levels, zolang je maar een paar vijanden meeneemt. Daarna raap je jezelf bij elkaar en kun je weer verder.
Het vergt een hele andere speelstijl waar je even aan moet wennen, gewend als je bent aan het minimaliseren van schade, maar als je eenmaal door hebt dat je niet kapot kunt en je ook gedeeltes van jezelf kunt wegslingeren wordt het best leuk. Ook de puzzels, waarbij je bijvoorbeeld je hoofd over een barrière moet gooien om daarna in de knop te bijten om de deur open te doen, maken goed gebruik van je speciale gave. Het is nu even de vraag of dit lang genoeg leuk blijft om je een hele game te blijven boeien, maar nogmaals: ik had een beetje een halfbakken vibe gekregen van alle commentaar rondom deze game en dat is helemaal niet terecht geweest.
Neverdead is in ieder geval een heel stuk frisser dan de meeste 3rd person shooters die we het komende jaar mogen verwachten en dat alleen al is genoeg voor mij om deze titel een stuk hoger op de “in de gaten houden”-lijst te zetten.
Release: 2011
Prognose: Leuke variatie in al het shootergeweld