Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Wat zou jij doen, als bleek dat je -Mafioso zijnde- ook nog eens bezeten bleek te zijn door een duistere kracht, die je twee tentakels zou geven, waardoor je naast schieten ook nog eens je vijanden zou kunnen grijpen, slaan of als een overrijpe banaan doormidden kon zwiepen? Zou je dat proberen weg te stoppen of zou je er je voordeel mee doen? Nee, ik snapte ook niet dat de hoofdpersoon in The Darkness 2 dat eerste heeft gedaan, maar ik had de eerste game ook niet gespeeld. Dus ik wist niet wat de Darkness voor zieke shit is. Nu wel. Gelukkig. Het is een probaat middel tegen “al mijn shooters zijn hetzelfde geworden”-moeheid. Dit gecelshade FPS vervolg op een game die ik niet gespeeld heb, dat niet door de originele studio maar van de makers van tot nu toe gemiddelde shooters als Dark Sector gemaakt is, dat is gebaseerd op een Amerikaanse comic die ik niet ken en dat me eigenlijk tot zo kort als twee weken geleden niet zo veel zei, heeft me met beide tentakels bij de kladden.
The Good
Toen ik de eerste keer hoorde over Quad-wielding, de marketingterm die bedacht is om aan te geven dat je naast twee wapens ook nog je twee Darkness-armen/slangen tentakels apart kunt besturen, vond ik het een beetje overdreven. Nu dat ik er zelf uren mee rondgelopen heb ben ik echter om: de flexibiliteit die je krijgt maakt de gevechten gewoon een stuk leuker. Ondanks alle opties die je krijgt, met twee wapens, tentakels en andere speciale aanvallen blijft het toch behapbaar en zit je binnen no time hele kamers uit te moorden. En doordat het aanvullen van leven, kogels, schilden en speciale aanvallen helder en simpel in het grijpen en afmaken van vijanden ingebakken zit krijg je een andere cadans in de gevechten dan het gebruikelijke schiet, verstop je totdat je leven weer bijgevuld is, herlaad en herhaal die bijna alle shooters tegenwoordig hebben. Voeg daarbij dat je ook steeds het licht moet zien te ontwijken (iets waar vijanden gaandeweg de game ook rekening mee gaan houden) en dan heb je meer dan genoeg ingrediënten om de cocktail lekker te houden totdat je klaar bent. Het deed me onwillekeurig aan de beste gedeeltes van Bulletstorm denken, in de manier waarop de methode waarop je iemand afmaakt net zo belangrijk is als het feit dat je hem in drie stukken uit elkaar gaat rijten, zeker omdat je ook nog meer beloning (want er is natuurlijk een upgrade-pad dat je kunt volgen door de game heen) krijgt voor alles meer dan het saai neerschieten van iemand.
Waar The Darkness 2 ook schittert is in de karakterisering van de mafioso en gekken om je heen. De schrijvers en stemacteurs hebben echt hun best gedaan, met als hoogtepunt geflipte gek en Darkness-expert Johnny Powell. De kwaliteit is echter over de hele linie ok, vooral ook omdat alle karakters in de game zeer bewust zijn van de waanzin van de situatie waar iedereen in verkeert en op een geloofwaardige manier omgaan met de massamoordenaar die Jacky Estacado, het karakter dat je speelt, is. Stomme vragen krijgen een cynische respons en de manier waarop de hele tijd met je perceptie gespeeld wordt (zoals in de non-actiestukken in een gekkenhuis) is verdomde goed gedaan. Het komt zelden voor dat een verhaal van een game me echt kan boeien, maar ik had zeker niet verwacht het in deze shooter te vinden en toch was ik geïntrigeerd.
The Bad
Los van het verkapte compliment aan the Darkness 2 dat ik veel meer game wilde zien (het verhaal is net zo lang als de gemiddelde shooter single-player, niet heel erg veel meer dan een uur of 6,7 dus) valt er ook wel iets te klagen aan de kant van de online opties. Je kunt niet tegen elkaar spelen, hoewel het wel lijkt alsof Digital Extremes dat origineel van plan was. Er zijn namelijk wel een viertal karakters bedacht die ook Darkness-krachten hebben, zij het anders ingevuld als bij Jacky, maar die kun je alleen spelen in een aantal co-op missies. Die zijn niet slecht, sterker nog de missies die je daar doet vullen een gat in het singleplayer-verhaal op en zorgen zo voor wat meer achtergrond. Maar er zijn maar een paar missies die echte co-op vereisen én ook hier krijg je net te weinig. Het lijkt -net zoals bijvoorbeeld de gedeeltes in het verhaal waar je als de Britse darkling kunt rondrennen door luchtschachten waar Jacky niet doorheen kan- alsof ze een aantal goede ideeën niet hebben kunnen uitwerken en dat is gewoon balen.
Ik vind het persoonlijk niet erg dat er geen competetieve multiplayer inzit, maar ik kan me voorstellen dat als je op een budget zit het wat veel is geraagd om de volle mep neer te leggen voor een ervaring die je in zijn geheel in een goed weekend doorknalt. Je gaat je ontzettend vermaken, maar weet dat je (op misschien een tweede rondje in new game+ na om wat achievements te halen) niet echt heel veel reden zult zien om nog terug te keren naar de game als je er klaar mee bent. De hogere moeilijkheidsgraden lukt het net niet om genoeg toe te voegen aan de AI van de vijanden (die al niet te snugger zijn) om de game zo veel interessanter te maken dat je nog eens een rondje hel wilt doen.
The Ugly
Het idee achter The Darkness is al niet fris, maar als je ziet hoe de verschillende vijanden toegetakeld worden en hoeveel bloed en lichaamsdelen er rondvliegen dan kan ik met een gerust hart zeggen dat de 16 jaar en ouder-rating voor de verandering niet overdreven is. Het is sowieso een game die gericht lijkt op de grovere medemens, als een soort kruising tussen Casino en Ichi the Killer. Het is wel verfrissend om te zien dat er ondanks het vele geweld en bloed er niet kinderachtig over wordt gedaan, maar het gaat wel ver en als je tijdens het spelen al een beetje murw raakt komt er altijd wel een scène in het verhaal die je in elkaar doet krimpen. Althans, idat overkwam mij een aantal keer. Misschien ben ik een mietje.
Conclusie
Dit is voor mij de grootste verrassing van het (ik geef toe: nog jonge) jaar en ondanks dat ik begrijp dat sommigen een shooter niet willen hebben als er geen langdurig speelbare multiplayer in zit zou ik je toch aanraden om deze in elk geval te proberen, als je de kans krijgt. De game doet genoeg anders dan anderen om je als speler weer het gevoel te geven dat je iets anders speelt dan je de laatste tijd hebt gedaan en dat zie je niet meer vaak in een FPS. Dat het allemaal wat aan de korte kant is en ook geen schoonheidsprijzen zal gaan winnen is voor mij als speler dan niet zo interessant. Het zal niet voor iedereen een plus zijn dat er hele stukken in de game zitten waarin je gewoon moet praten met mensen om de diepgang in het verhaal te krijgen, maar ik was wel toe aan een shooter die het over een andere boeg gooit en The Darkness 2 heeft me gegeven wat ik wilde, terwijl ik het eigenlijk nog niet wist. En ik geloof dat dat het kenmerk is van een goede zaak.
The Darkness 2, ontwikkeld door Digital Extremes voor Ps3, Xbox 360 (getest) en PC en uitgegeven door 2K Games op 10-2-2012