Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
“Het is toch maar gewoon een dungeon crawler?” zegt een vriend tegen me als ik vertel waarom ik Bastion een fantastische game vind die maar weer eens bewijst dat Microsoft’s Summer of Arcade echt garant staat voor kwalitatief goede downloadgames. Maar hij zit er naast. Omdat een goede actiegame toevallig een isometrisch perspectief en hack ‘n’ slash-mentaliteit heeft maakt het nog geen dungeon crawler. Nee, Bastion is als een actie-RPG waar alle opvulling uit is gehaald, en er alleen het smakelijke actiegedeelte overblijft. En de verteller, natuurlijk.
In de basis is er niks spannends aan het verhaal, maar je neemt het voor lief door de methode van vertellen. Als je wakker wordt en wordt voorgesteld als ’the Kid’ kom je er al snel achter dat het Bastion waar je veilig bent van de monsters die zich na de apocalyptische ‘Calamity’ meester hebben gemaakt van het land. Al snel ben je op zoek naar een manier om je veilige plek uit te breiden, door op verschillende plekken kristallen op te gaan rapen. Kristallen die bewaakt worden door…je raadt het al. Dat is echter niet waar Bastion het van moet hebben.
The Good
Terwijl de prachtige 2D-wereld van Bastion zich -letterlijk- ontvouwt voor je voeten en de verteller (zie beneden) je zegt wat je kunt verwachten van deze hack ‘n’ slash wordt vooral duidelijk dat ontwikkelaar Supergiant Games weet wat een actiegame leuk maakt. In de basis is het slaan, schieten en anderszins verwijderen van vijanden uit de gamewereld leuk om te doen, met een goede variatie van wapens die zich door de game heen uitbreidt en die je niet straft voor het uitproberen van een nieuwe vondst in één van je twee wapenslots.
Alle soorten vijanden zijn duidelijk in een hierarchie verwerkt, het is direct duidelijk wat je van ze kunt verwachten en toch valt er genoeg te proberen met de verschillende wapens en andere upgrades. Je hebt slots voor alles, inclusief modificaties van je karakter, en het verdienen van een level of extra geld levert alleen meer keuze op voor de slots die je hebt, je zit nooit vast in iets dat je niet bevalt. Er is altijd iets te doen, of het nu een uitdaging is met een specifiek wapen waar je upgrades mee kunt verdienen, een nieuw level om te gaan verkennen of een nieuw gebouw in het Bastion (dat je met de kristallen stukje bij beetje mag herbouwen) neerzet om nieuwe functionaliteit te krijgen. Elke actie levert nieuwe keuzes op, waarbij je nooit het idee krijgt dat er sprake is van vulling.
The Bad
Het enige jammere is dat er in de gevechten veel meer mogelijk was geweest. Het is een gevolg van de keuze om alle wapens in de game nuttig te maken voor een bepaalde speelstijl, maar daardoor zijn de meeste vijanden niet veel meer dan kanonnnenvoer en is er niet zo veel strategie nodig. Het gebruik van het schild voor verdediging vergt nog wat fingerspitzengefühl maar verder is het allemaal iets te generiek. Ik snap ook wel dat de hoofdmoot van de game dit niet toeliet, maar er was genoeg ruimte om die mogelijkheid aan te zetten (al was het met de ‘idols’, de variabele moeilijkheidsgraad-aanpassingen die je net zoals de skulls in Halo kunt activeren voor extra vervelende vijanden) en eventueel te belonen.
Een uitbreiding van de ‘who knows where’-gebieden was in dat opzicht niet verkeerd geweest, want dat had als bijkomend voordeel gehad dat de speelduur van het geheel iets opgekrikt zou worden, want er had wel wat meer wereld mogen overblijven na die Calamity, als je het mij vraagt.
The Ugly
Aangezien ik verdomd weinig te zeuren heb over Bastion, graag uw aandacht voor de verteller van de game. Ik weet niet hoe ze het gedaan hebben, maar de verteller -ongetwijfeld Bastion’s meest aparte eigenschap- die de hele lengte van het spel commentaar geeft op waar je bent, wat je doet en wat dat zou kunnen betekenen, krijgt het onmogelijke klaar en weet altijd het juiste te zeggen en vooral op het juiste moment de bakkes te houden. Er is geen herhaling (behalve als je het erom gaat doen) in de commentaren en het voelt allemaal zo natuurlijk aan dat je pas gelooft dat het dynamisch is als je in de new game+ nog een keer er doorheen gaat en echt ander commentaar krijgt. Het is een fantastische manier om je verhaal te vertellen zonder je uit de actie te halen en af en toe ook de actie op bijna ongemerkte manier te beïnvloeden.
Conclusie
Dat ik fan ben van Bastion moge duidelijk zijn. Maar waarom zou je de €15 moeten neertellen voor deze game? Omdat het niet meer zo vaak voorkomt dat iemand de essentie van een game zo weet te raken als met Bastion. Door het concept van een hack ‘n’ slash RPG zo ver richting een arcade-ervaring te trekken zonder diepte te verliezen en dan ook nog zo goed een nieuw concept als een constante verteller tijdens gameplay weet neer te zetten mag van mij veel geld krijgen voor het volgende project. Het is een hele mooie game, met een prachtig stijltje, sferische muziek en vooral ijzersterke gameplay. Dus download de demo, bekijk de game en zie wat je kunt in een Arcade game.
Bastion, ontwikkeld door Supergiant Games voor de Xbox 360 (Live Arcade) (PC versie vanaf 16 augustus) en uitgebracht door Microsoft op 20 juli 2011