Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
De verrassing van 2016 kunnen we Superhot niet noemen. Na een korte demo en een aantal previews (onder andere op GamesCom) wisten we al dat ‘ie er aan kwam én dat ‘ie hot ging worden. Hoe hot? Nou… Superhot natuurlijk.
Superhot hanteert een extreem principe van bullet time. Zolang jij niet beweegt, staat de tijd stil. Begin je met kijken (lees: je beweegt de muis), dan kruipen de seconden in een slakkengangetje. Zodra je echter begint te lopen gaan de wijzers van de klok weer in het normale tempo.
Een heel handige gave, want de game wil graag dat je in een kleine arena alle tegenstanders uitschakelt – en deze aarzelen geen moment om jou neer te schieten. Jouw tijdsmanipulatie geeft je de kans een strategie te bepalen en terug te slaan/schieten.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Een nieuwe kogel afvuren kost tijd; dus als je stil staat kan je ook niet meer schieten. Maar als je beweegt, dan vliegen de vijandelijke kogels je om de oren of – meestal – door je hoofd. Dit maakt de game intens, ook al heb je letterlijk alle tijd van de wereld.
Halverwege Superhot krijg je een nieuwe gave erbij: het overnemen van een ander lichaam. Het wapen van je vijand vergaat weliswaar onmiddellijk, maar dat los je op door bijvoorbeeld eerst je eigen wapen naar het doelwit gooien en hem dan te absorberen.
Het aantal wapens blijft beperkt tot pistool, jachtgeweer, machinegeweer, een slagwapen en katana. In het ergste geval kan je ook een bord of tv naar de vijand smijten of gebruik je je vuisten. Daar maal je niet veel om omdat er zoveel verschillende manieren zijn om een veld te klaren.
En hoe langer je hem speelt, hoe meer Superhot als The Matrix aanvoelt – alleen dan met Agent Smith in plaats van Neo in de hoofdrol. Het enige wat nog ontbreekt is het parkour en over-the-top parkour element, en deze game voelt ab-so-luut geweldig.
Oh, en met “de game”, bedoelen we ook letterlijk de game. Jij bent een (anoniem) persoon die een spel genaamd Superhot speelt. Gaandeweg lijken de rollen zich om te draaien. Het is een cool concept met een verrassend einde. Mooi detail: zelfs het menuscherm maakt deel uit van het plot.
Het verhaal duurt wel kort. Je bent er hoogstens een paar uur mee bezig. Daarna wachten de vele time, survival en endless challenges. Superhot blijft daardoor vers en opwindend, maar voor twintig euro verwachten mensen misschien iets meer.
Anderzijds is Superhot perfect voor een paar korte potjes om jezelf even geweldig te voelen – net zoals One Finger Death Punch of Hotline Miami (2). Wie zich even Agent Smith of Neo wil wanen moet absoluut deze game proberen – net zoals de rest van gamend Nederland.