Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
3D platformers kan niet zonder knokken, zegt de goegemeente. Dat zullen we nog wel eens zien, riep Tequila Works. Het duurde even, maar uiteindelijk trekt de ontwikkelaar aan het langste einde. Rime is een heerlijke spring- en puzzelgame, die erg doet terug denken aan de Prince of Persia games.
Wie onze podcasts volgt weet dat ik een geweldig zwak heb voor de Prince of Persia: Sands of Times trilogie. Niets heerlijker dan in een doodlopend steegje eindigen en vervolgens moeten uitvinden welke van de twintig bewegen je nodig hebt, om twintig meter hoger terecht te komen.
Zo ver gaat Rime niet, de dagen van vijf knoppen indrukken om te kunnen springen zijn voorbij, maar het benadert wel de geest van de Perzische Prins. Door de hele game vraag je je af: hoe kom ik in hemelsnaam verder? Moet ik daarop klimmen of moet ik met dit object gaan schuiven?
Rime barst van deze puzzels, die je af en toe horendol maken, maar vaker je heel intelligent doen voelen. Nog beter, het weet je iedere keer weer te verrassen met nieuwe vraagstukken of variaties erop. En nog heerlijker, dat allemaal zonder te moeten knokken. Dit is een pure platformer en puzzelaar.
Helaas is Rime wel kort; binnen zes uur valt de game uit te spelen. Op zich geen probleem, want de game voelt daardoor nooit te lang aan, maar (zoals altijd met dit soort titels) bestaat er geen reden om hem opnieuw uitspelen – ondanks alle geheimen die door de game verstopt zijn.
Dat laatste komt omdat de velden wel erg groot zijn. Dat moedigt niet aan om te gaan verkennen, waardoor je van alles misloopt. Nog erger, soms weet je niet precies waar je heen moet in Rime. Regelmatig gebeurt het dat je op de gok ergens heen loopt – en dan soms dat hele eind terug moet lopen.
Een ander dingetje, Rime haalt zijn inspiratie uit games als Ico, Journey en The Legend of Zelda: Wind Waker. Misschien iets teveel. Het komt zelf met weinig nieuwe ideeën. Anderzijds, ze worden wel prima uitgewerkt – en eerlijk gezegd hoeft een developer niet altijd het wiel opnieuw uit te vinden.
Vooral niet als de game er zo goed uit ziet. Rime is geen polygonenpomper, maar op het eind valt de regen zo prachtig stilistisch uit de hemel dat niemand zich daar aan zal staren. Ook hier kunnen we de game vergelijken met bovenstaande titels, maar nogmaals who cares?
Want Rime mag niet origineel qua gameplay zijn, de twist zagen we niet vaak bij andere titels. Denk je zes uur lang enigszins door te hebben waar de game ongeveer heen zal gaan, schopt de laatste vijf minuten al je theorieën onderuit. En ineens gis je naar wat alles nou precies betekende. Uitstekend.
Nee, Rime brengt niet veel nieuws, maar doet het wel op een hele mooie, creatieve en intelligente manier. Alleen jammer dat Tequila Works even geen scheermes gebruikt om de velden wat in te korten. Verder aanrader voor mensen die van klauteren en puzzelen houden.