Gaming02.06.2015

Project CARS: Rijk aan opties


Zeer complete race simulator die volledig naar wens is aan te passen.

Driewerf is scheepsrecht. Niets is zo rot als reikhalzend naar een titel uitkijken en dan elke keer de bittere en teleurstellende smaak van uitstel proeven. Ergens is het niet eens zo heel erg gek als je weet hoe ambitieus en omvangrijk dit project eigenlijk wel niet is geweest. Project CARS is een race simulator die vanaf de grond is opgebouwd met feedback en hulp van de community. Race simulators zijn niet de meest makkelijke games om in te komen en de missie van Slightly Mad Studios is dit te veranderen met Project Cars. Ik vind het een dappere insteek, maar of Project CARS hierin slaagt valt nog te bezien.

En dat merk je meteen als je de game opstart. Na het intro filmpje word je meteen met je neus in de menu’s gedrukt. Er zijn wel (gesproken) instructies die je een beetje wegwijs maken. Maar de informatievoorziening blijkt nihil en verduidelijken niet het absurd aantal opties die de game rijk is. Nou is een beetje gamer wel bestand tegen een aantal menu’s en opties, maar ik kan goed begrijpen dat dit de casual gamers onder ons kan afschrikken. Ga niet van een gefaseerde introductie die het handje vastpakt en je spelenderwijs door de eerste races leidt.

Nee, Project CARS drukt je meteen met je neus op de feiten. Bij de eerste race merkte ik dat de game behoorlijk realistisch aanvoelt en werd genadeloos hard afgestraft voor het nemen van een haarspeldbocht met 180 km/h. In de regen ietsje gas bijgeven om toch die eerste plaats in te halen bleek ook niet mijn meest slimme idee. En een verplichte pit-stop toch niet doen zorgt ook voor een auto die niet zo lekker meer stuurt.

Ook de progressie in Project CARS is enigszins uniek. Op wat uitzonderingen na, zoals bijvoorbeeld de vierentwintig uur van Le Mans, is alles vrijwel direct speelbaar. Je hoeft dus niet de verplichte nummertjes met goud uit te rijden om een andere klasse in de carrière modus vrij te spelen. Zo kun je als eerste het Karts gedeelte kiezen. Dit kan een leuk onderdeel zijn om het racen een beetje onder de knie te krijgen. Maar als je deze discipline na twee of drie races wel gezien hebt pak je ook net zo gemakkelijk een ander onderdeel op. Eigenlijk helemaal in lijn met de rest van de game ga je dus lekker op jouw eigen manier aan de gang met Project CARS.

Daarentegen voelt de online modus van Project CARS juist weer beperkt. Natuurlijk kun je de wagen en race net zoals de offline modus rijkelijk instellen maar het blijft ook bij een wedstrijd. Een optie tot een toernooi met wat vrienden blijkt afwezig en ik ben ook geen andere modi tegengekomen. Het is zeker een groot contrast tegenover de flinke kluif aan opties die de game kent.

Project CARS is een enorm realistische race simulator die op grafisch gebied ook weet te imponeren. Rijden met een zonsondergang is ook rijden met een zonsondergang. De zon verblind en is in sommige bochten ook de reden geweest dat ik een plaatsje aan mijn tegenstander moest inleveren. Echt frustrerend kan ik het niet noemen, want wisselen van perspectief behoort natuurlijk ook tot de lijn der mogelijkheden. En de eerste keer dat ik dat deed kon ik ook meteen genieten van de belichting op de auto’s. Er is flink oog voor detail bij de mooie wagens en ook het interieur blijkt behoorlijk goed nagebootst. Zeker bij de wat oudere modellen kun je de wielophang realistisch zien meedeinen met de bochten. Het zijn die kleine details die het voor me doen. Zeker mooi gedaan!

Maar hoe mooi de wagens ook zijn. Tachtig stuks blijft wel een beetje weinig voor een game van dit kaliber. Zo ontbreken ook enkele merken. Er is bijvoorbeeld geen Ferrari en/of Bugatti te vinden in de game. Ook voelen de aantallen auto’s per klasse niet goed uitgebalanceerd. Toekomstige pakketjes DLC kunnen dit soort problemen natuurlijk makkelijk oplossen. Maar je wilt als gamer en fan natuurlijk wel waar voor je zuurverdiende centjes, dus het aanbod had zeker wat rianter mogen zijn. Het is geen factor die de game onspeelbaar maakt, maar zeker een gemiste kans die deze al behoorlijk complete game nog net ietsje beter had kunnen maken.

Perry Rodenrijs

Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.