Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Rocksteady wilde nog een keer vlammen voordat ze hun Batman-serie definitief afsloten. En hoe. Batman: Arkham Knight bevat meer content en nieuwe ideeën dan zijn voorganger en een fenomenaal verhaal. Helaas bezwijkt de game af en toe onder de enorme hoeveelheid.
Batman is in het nauw gedreven door onbemande tanks. ,,Time to even the odds”, zegt de vleermuisman gortdroog. Vervolgens verschijnt de linkerknop van de controller met de tekst ‘Even the odds’ in beeld. Druk op die knop en de batmobile verschijnt met loeiende motoren.
Het is Rocksteady in een notendop. Al jaren bewijzen de heren zich dolenthousiaste comicfans te zijn. Dat blijkt weer met Arkham Knight. De game zit bomvol met verwijzingen naar klassieke verhalen en andere personages. Het zal allemaal langs de leek heen gaan, maar de fans zullen glimlachen.
Beiden partijen zullen zeker het boeiende verhaal waarderen. Scarecrow en de Arkham Knight maken dit keer Gotham onveilig, maar ze spelen eigenlijk tweede viool vergeleken met de échte plottwist. We zullen enkel zeggen dat het Batman binnenste buiten draait en dat het de beste uit de serie is.
Dat kunnen we ook van het immense arsenaal van The Dark Knight zeggen. Rocksteady beloofde en levert ons Batman op zijn hoogtepunt. De hele game door krijgen we nieuwe gadgets en manieren om tegenstanders neer te meppen, te besluipen of de loef af te steken.
De Arkham Knight en zijn militieleden staan echter ook niet stil. Ze beantwoorden iedere upgrade van Batman met hun eigen nieuwe gadgets, manschappen of tactieken. Daardoor ontstaat een boeiende wapenwedloop die pas op het laatste moment van de game stopt.
De grootste vernieuwing van de game komt echter op vier wielen. De Batmobiel blijkt buitengewoon veelzijdig. Rocksteady heeft de mix van racewagen en tank bijna naadloos in de game verweven. Je scheurt ermee door de straten, gebruikt hem in puzzels, platformdelen en zelfs in knokpartijen.
Helaas kent de Batmobile een paar problemen. Het racemonster ploegt zich overal doorheen, maar korte bochten gaan moeizaam en hij slipt vrij gemakkelijk. Heel vervelend in de vele achtervolgings- en racemissies van Arkham Knight en het duurt lang voordat het beest een beetje is getemd.
Niet alleen het racen geeft problemen. De Batmobile neemt het ook op tegen enorme hoeveelheden aan tanks. Het idee zelf voert Rocksteady prima uit, alleen komt het wel heel vaak in de game terug, waardoor je soms flink moet zuchten als er weer veertig drones voor je neus staan.
Het tekent Arkham Knight. Rocksteady geeft ons geweldige ideeën. De Riddler puzzels en wachttorens neerhalen zijn heerlijke breinbrekers. De GPCD hub steekt geweldig in elkaar. De overgang van Batmobile naar Battank gaat vloeiend. En dan noemen we maar 15% op.
Alleen, het is te veel. The Riddler stampt Gotham vol met puzzels, racebanen, robots en vraagtekens – in totaal 243 breinbrekers. De Arkham Knight propt daar nog 21 wachttorens, 14 mijnen (met ieder gemiddeld 30 tanks), 20 wegversperringen en 9001 drones bij. En ergens daartussen zien we Twoface, Pinguïn, Firefly en 8 andere personages – half stikkend met hun armen zwaaiend – liggen.
We noemen dat het Assassin’s Creed syndroom. Arkham Knight tjokvol content om er zoveel mogelijk speeluren uit te krijgen. Niet iedereen zal daar problemen mee hebben, vooral degenen die geen andere titel voor de zomer hebben, maar wie de game 100% wil uitspelen zal flink moeten ploeteren.
Als Rocksteady 10 tot 30% van Batman: Arkham Knight had geschrapt, was het een meesterwerk geweest. Het verhaal is fenomenaal, de gameplay superieur en de personages meeslepend. Nu blijft het ‘maar’ een geweldige game die overtallige ballast met zich meezeult. Nog steeds een aanrader voor de zomer, maar speel niet te lang door.