Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Als je de kop ziet weet je al waar het over gaat, toch? Good old Metal Gear, waar ik deze week iets over moest vertellen bij mijn day job op TV Limburg. Een kort stukje over hoe veel waar voor je geld de Metal Gear Solid HD collectie is. Ik had het lumineuze idee om te openen met mezelf in een kartonnen doos, waar ik uit zou komen als de presentatrice me “kwijt” was. Briljant! Maar toen kwam het. “Waarom zou je in een kartonnen doos gaan zitten?”
Tja, daar zit je dan. “Dat doet de held van deze spellen (het is altijd ‘spellen’ bij non-gamers, typisch is dat) ook als hij zich nergens anders kon verstoppen.” En dan valt het dood. Niks geen meta-grapjes, geen reactie, helemaal niks. Ik had kunnen (en willen) vertellen dat Solid Snake een typische antiheld is, dat de hele serie een slimme aanklacht is tegen nucleaire oorlog en dat er in de drie spellen onder andere een briljante wetenschapper met een incestueus verleden, een narcistische vampier, een oude man die tijdens je gevecht met hem kan overlijden en nog veel meer bizarre karakters en zaken zitten die het Metal Gear universum interessant maken.
Maar helaas, ik kom uit op “in dit spel is het juist niet de bedoeling om zoveel mogelijk mensen af te schieten” als de vraag aan de hand van de boxart gesteld wordt en maak de vergelijking met Mission Impossible (die sec gezien nergens op slaat) om maar een basis te leggen voor enig begrip van de gemiddelde kijker. En dat, realiseer ik me op zo’n moment, is dan toch ver weg. En in een paar minuten is het verdomde lastig om dat over te brengen, zo ervaar ik elke keer weer als ik uitleg wat een MMO is of waarom het ene apparaat iets beter doet dan het andere. Wat zijn hardcoregames toch niche, eigenlijk.