Facebook, G+ of Twitter? Waarom niet allemaal!

Facebook heeft pro-actief advertenties verwijderd die opriepen om in Google+ vrienden te worden. De advertentie was geplaatst door een iets te enthousiast persoon die daarmee de regels van de “TOS” overtrad.  ” recently ran a Google+ advertisement on Facebook that got all of my campaigns suspended. – Great.” Niets aan de hand, want regels zijn regels, zou je zeggen. Maar is dat wel zo en welke rol spelen de sociale media netwerken ten opzichte van elkaar en binnen je sociale contacten?

Met de komst van Google+ is in hele korte tijd een nieuw sociaal netwerk gelanceerd dat als een levend vuurtje door de wereld wordt opgepakt. Weer een nieuw netwerk dat een eigen gebruik, vriendschappen en relevantie probeert biedt aan haar gebruikers.

We ontdekken langzamerhand wat de toegevoegde waarde is en waarom het een succes (of niet) gaat worden. Daarmee komen ook de eerste discussies op gang over nut, overlappende netwerken en de kanshebbers die overleven en de grootste groep gebruikers aan zich weet te binden.

Het advertentie voorbeeld geeft aan hoe de netwerken proberen hun gebruikers vast te houden binnen hun eigen “muren”. Partijen als Google+, Facebook maar ook Twitter zijn “open” voor gebruikers zolang dat in hun straatje past. Wanneer dat niet zo is ben je gebonden aan de voorwaarden die men zelf heeft opgesteld en maar al te vaak niet worden gelezen door de gebruikers.

Daarmee heb je als gebruiker vaak geen enkel recht om op te staan. Je data, vriendschappen en de toegevoegde waarde van diensten binnen het netwerk zijn relatief. Relevant door gebruik van veel mensen in je vrienden- werk- sport en/of familiekring. Het “meenemen” van vriendschappen en data is nagenoeg onmogelijk. Zelfs met OpenSocial initiatieven lijkt de transparantie in jouw data en het vrij controleren en verplaatsen ervan nog ver te zoeken.

Dat Google+ nu zo hard groeit is niet de beste indicatie voor langdurig gebruik en succes. Laat staan dat het iets zegt over de groei van Facebook, LinkedIn en/of Twitter. Mijn “stelling” is dat er verschillen zijn in het DNA van deze netwerken en dat ze naast elkaar kunnen bestaan. Er zal een zekere balans ontstaan waar netwerken worden ingezet voor dat wat ideaal is in gebruik. Elk netwerk heeft een eigen DNA dat vanzelf wordt herkend en gebruikt door haar gebruikers. Wordt het totale sociale media landschap er duidelijker op? Niet in eerste instantie maar met de tijd komt dat vanzelf.

Dat onderschrijft Erwin Blom ook in zijn stuk over dit onderwerp (30:100:300) naar aanleiding van het overlijden van zijn vader. Hoe vervelend dat feit ook is. Zijn transparantie in die belevenis op de verschillende netwerken heeft hem ook inzicht gegeven over de manier waarop deze netwerken op dit moment voor hem (in een mix) functioneren en hem helpen in het verwerken.

Hoe enthousiast we ook zijn over de netwerken, groei en teloorgang ervan, feit blijft dat menselijk gedrag wordt gefaciliteert op de genoemde netwerken en wij steeds beter in staat zijn om hierin keuzes te maken. Elk netwerk heeft een karakteristieke eigenschap die bepalend kan zijn voor jouw gebruik en dat van je vrienden.

Naar mijn mening worden nieuwe diensten steeds vaker een kortdurige hype en maar weinig netwerken is het gegund een blijvende speler te zijn. Zolang de gebruiker respect en relevantie voelt, controle heeft over content en vriendschappen (binnen acceptabele kaders van privacy) zal een netwerk groeien. Zodra inbreuk wordt gepleegd op 1 of meerdere aspecten of relevantie afneemt kan de gebruiker snel verschuiven naar andere platformen/netwerken.

Ik kijk met plezier naar de ontwikkelingen en ben erg benieuwd wat er ons nog allemaal te wachten staat de komende jaren. Deel jouw mening (en voorspellingen) over dit onderwerp in de comments en wie weet verwerk ik het in een vervolgstuk hier op de site.